De nieuwjaarsborrel is geweest

De nieuwjaarsborrel is geweest

• Bompa Borgmans
• Nog geen reactie
• 07 Jan 2018

Impulsief als ik ben, vergeef het me, organiseerde ik op beperkte schaal een nieuwjaarsborrel voor die mensen die graag eens langskwamen om de nieuwe koi te zien.

Verse erwtensoep door mijn vrouw gemaakt werd op prijs gesteld, en kleine hapjes werden geapprecieerd. Ze blijft liever op de achtergrond en koi kan ze niet werkelijk appreciëren, maar ze is een onmisbare faktor als het erop aankomt.

Ik had de infrastructuur wat aangepast zodat er wat meer mensen konden ontvangen worden, want Interkoi is nu eenmaal niet het bedrijf dat de uitstraling heeft van een echt koibedrijf met alle toeters en bellen.

Interkoi is en blijft wat het is, eenvoudig, simpel, maar wel met beide voetjes op de grond, zoals het betaamt, en wel met een assortiment koi waar je U tegen zegt….

Uiteindelijk was er toch nog een gezellige opkomst en toen Martin zijn opwachting maakte, werd het zelfs een pittige bijeenkomst, wat had je ook anders verwacht.

Uiteraard werden er ook op deze dag weer teveel koi gebowld, iets waar ik nu een hele tijd mee ga stoppen, want ik vind het eventjes te veel van het goede.

De druk om te verkopen is er, maar het respect voor de koi moet ook aanwezig zijn, en ik wil ze nu effectief enkele weken volledige rust geven.

Vooraleer de nieuwjaarsborrel begon hebben Ben en ik nog een aantal interessante tosai, nu jonge nisai gebowld, waarbij Ben met een prachtig voorstel kwam, maar daar kom ik later deze week op terug, want dat heeft aandacht en tijd nodig.

De koi die gisteren gebowld werden ga ik nu op een rijtje zetten, en dan is het een tijdje gedaan met mooie koi bekijken. Wel ga ik in de loop van volgende week een groot aantal koi die niet verkocht werden ook bowlen en filmen, met als enig doel deze proberen te verkopen.

Verkopen is nu eenmaal essentieel voor een bedrijf. Ik mag van Martin wel niet meer zeggen: “ik begrijp niet waarom deze nog niet verkocht is…” of “ik zou deze koi graag in een goede vijver zien bij iemand die met verstand van zaken vijvert,” en daar ga ik me proberen aan te houden. Het zal moeilijk zijn, maar ik ga proberen.

Ik snap trouwens niet waarom deze nog niet verkocht is. Wat een showa is me dat ! (sorry Martin, het was me te sterk.) Het zal vermoedelijk de prijs zijn, en geloof me, ik begrijp het helemaal. Samen met dit fenomeen behoren ze momenteel toch tot de top van de showareeks in mijn vijvers.

Beide zijn sansai, 74 cm en uit het hogere segment van de Momotaro showa die mijns inziens toch nog altijd de beste showa heeft van Japan op dit ogenblik. Het arsenaal dat Momotaro aanbied is onnavolgbaar in mijn ogen.

Wat mij vooral plezier doet, en ik zeg dit niet om je blaasjes wijs te maken is de verbetering van het hi op de showa dat een echt kohaku achtig karakter krijgt met bijzonder veel diepgang en symboliek. Ik ga het proberen aan te tonen aan de hand van deze showa.

Of deze 2 kleppers van 18 maanden en maar liefst 61-62 cm. Beide koi die in principe makkelijk boven de 80-85 cm zouden moeten kunnen klimmen.

Er is zoals het betaamt een flinke discussie geweest over de manier van vijveren en filteren, waarover ik liever niet discussieer, want onze filosofie ligt mijlenver uit elkaar. Maar een gezonde discussie met respect voor elkaar is een gezonde basis voor een goede verstandhouding. En we hebben ook goed kunnen lachen.

Voor de Wim heb ik even een showa gebowld die ik als tosai had aangekocht en die een seizoen in de opgroeifaciliteit van Momotaro heeft doorgebracht. Ik denk dat velen dit soort showa op prijs kunnen stellen.

Als er 1 koi is die iedereen met stomheid slaat, die ik voor de veiling als trofee wou aankopen, wat me ook gelukt is, dan is het wel deze sanke. Hier is de toekomst niet van te voorspellen en ik hoop haar in de loop van de volgende jaren zeker eens terug te mogen zien, en hopelijk op een show. Wat een body, wat een uitstraling. Ik kan me er best in vinden dat niet iedereen dit patroon graag ziet, maar dat valt in het niet bij de rest.

Nooit, maar dan ook nooit heb ik een koi gezien waarbij de bouw de perfectie bijna benadert. Ik moet eerlijk zeggen dat ik eigenlijk spijt heb dat ik deze al verkocht heb, maar gedane zaken nemen geen keer, en je mag blij zijn als je andere mensen gelukkig kunt maken.

Amber is haar naam. Deze ginrin kohaku stak de ogen uit van een jongedame die terplaatse verliefd werd op deze koi. Als eerbetoon heb ik de koi dan ook naar haar vernoemd…Ik ga er ook voor zorgen dat de koi in haar vijver terechtkomt, maar daar moet ik de papa nog wat voor bewerken… :)

De tancho showa heb ik er speciaal bijgezet voor Rob en Tara, want die gaat straks naar hun vijver. Hij verbetert trouwens zienderogen.

Op vraag van enkele mensen heb ik de aanwezige karashigoi samen in een grote bowl gezet. Hier moet ik niet in superlatieven over uitweiden…het zijn deugdelijke karashigoi voor een gematigde prijs, maar die nooit zullen teleurstellen, en die altijd zullen voldoen aan je wensen.

Oei ik ben nog niet aan het einde van mijn latijn zie ik. Oeps, er is meer gebowld dan ik eigenlijk van plan was, maar ja, dat is eigen aan dit soort bijeenkomsten. 2 sanke van Sakai die rustig hun tijd afwachten om te bewijzen wat ze waard zijn en hun geld op te brengen. Nu nog wat te plat voor de verkoop, maar straks gaan ze menigeen plezier laten beleven, alleen begrijpen de mensen het nog niet.

Ik stond niet op de goede plaats om de yamabuki van Martin goed in beeld te brengen. Het filmpje is dan ook niet geweldig, maar het geweldig zijn laat ik over aan de koi zelf….een topper in wording….

Ik weet niet of ik het moet laten zien, maar de Rudy had ongezien een filmpje gemaakt van de discussiehectiek tussen mij en Martin. Ik hoor dat ie me zelfs gelijk geeft, en dat gebeurt ook niet dikwijls…dankjewel Martin.

Vandaag komen ze nog de geweldige chagoi ophalen, en dat zul je morgen in het nieuwsitem kunnen lezen. Ik ben blij dat er gisteren zoveel mensen op een emoticon hebben geklikt, dan weet ik tenminste dat mijn werk beloond wordt, en zo wil ik het ook.

Niet zoals mijn koi ga ik nu in rusttoestand, maar ik ga je proberen te vervelen met mijn verhalen tot en met ik terug uit vakantie ben. De reden is eenvoudig, het is mijn enige kracht om in het vizier van de mensen te blijven.

Ik heb geen winkel waar men spullen kan kopen, ik heb geen bedrijf dat vijvers aanlegt, ik moet het hebben van de verkoop van koi, en zo wil ik het houden.

Wel ben ik zinnens om een draai aan de website te geven, waardoor het misschien nog iets interessanter wordt dan vroeger, maar dat is altijd af te wachten natuurlijk. Volgende week heb ik een bespreking met mijn zoon om de aanpassingen te doen, en hopelijk kan ik er mee uitpakken op het einde van mijn vakantie.

Meer afbeeldingen