Een ontnuchterende dag

Een ontnuchterende dag

• Bompa Borgmans
• Nog geen reactie
• 18 Apr 2017

De ene dag euforisch eindigend met een goed gevoel, de andere dag een flinke deuk in je vertrouwen…

Ik zal je mijn gemoed besparen, want ik wil je niet teveel ontmoedigen, ik zal proberen een objectief relaas te vormen van mijn dagje Sakai. Laat me eerst 2 filmpjes laten zien, dan hebben we dat toch al gehad.

Een kijkje naar de veilingvissen

Een overzicht van de gang van zaken

We kwamen vol goede moed aan, met voornemens om enkele prachtige koi te scoren, en die hebben we ook gezien. We hebben prachtige koi gezien, totaal anders dan de Momotaro koi.

Of ze beter of slechter zijn doet niet ter zijde, ze zijn gewoon anders, en vooral de sanke en kohaku zijn bijzonder goed, terwijl het bij Momotaro toch de showa zijn met een vleugje hele goede kohaku tegenwoordig.

Ik was dan ook heel optimistisch om enkele goede sanke te scoren met toekomstperspectief, alleen….mijn droom eindigde in een nachtmerrie. Het spijt me, ik heb niets gescoord, maar dan ook niets. Alles wat ik wou ging mijn petje te boven.

Als ik wou, had ik voldoende aan kunnen kopen, daar niet van, ik heb zelfs honderden koi kunnen aankopen voor een menselijk bedrag, maar datgene wat ik wil aankopen was onbereikbaar. Ik heb menig keren geprobeerd om op te bieden tegen het Aziatisch geweld, waar geld blijkbaar geen probleem is, maar ik kwam van een kale reis thuis.

Misschien lage mijn eisen te hoog en moet ik met minder tevreden zijn maar zijn jullie dit ook ? Zelfs mensen die dure koi aankopen, gerenommeerde dealers uit England of Duitsland, kwamen bijna niet aan hun trekken, en moesten deze keer bakzeil halen.

Bovendien en dat is nog het ergste, maken ze het geweldig moeilijk om die koi te pakken te krijgen die je wil. Je moet ontzettend attent blijven, want 5 minuten je aandacht laten verslappen, en de koi is gepasseerd.

De koi worden om het mooi te zeggen “random aangeboden”, met andere woorden willekeurig aangeboden. Dan een set mannen, dan een tosai uit het hogere segment, dan een set vrouwen uit het lagere segment, daar weer veel mannen in een bowl en ga zo maar door. Niet per nummer, geen systeem, gewoon alles door elkaar.

Slimme zet natuurlijk, want zo moet je je aandacht erbij houden en heb je de tijd niet om naar de WC te gaan, want de koi waar je een bod op hebt is verdwenen.

Toen dan eindelijk een koi te voorschijn kwam waar ik toch mijn zinnen op had gezet, nummerke 1 van de veiling, was de pret snel over. Binnen 2 seconden ging mijn bordje omlaag want ik zat de derde seconde al over het miljoen yen.

Ik meen me te herinneren dat ze voor 1 500 000 yen weg is gegaan, maar ik kan me vergissen, het kon ook meer zijn, maar zeker niet minder. Er kan maar iemand gelukkig mee zijn natuurlijk, maar ik in ieder geval niet. Die enkele koi waar ik een bieding op had gingen torenhoog boven het budget dat voorgesteld werd.

Dan heb ik maar weer geprobeerd om zelf te scoren en selecteerde wringend door de menigte, en mijn tedere lijf opbotsend tegen de gedrongen aziaten, moest ik in een oogwenk beslissen welke koi ik zou proberen op de kop te tikken…mis poes.

De koi die ik graag wou gingen met rassé schreden naar 500 000 yen en nog veel meer. Hoe moet ik dat hier aan de man brengen. Ik kan ze toch moeilijk gaan kopen om ze daarna niet meer te kunnen verkopen, of zie ik dat verkeerd.

Toegegeven ik kon verscheidene propere mannelijke bowls kopen tegen een aardige prijs die gangbaar is, en misschien af en toe wel eens een minderwaardige vrouwelijke set met koi die, neem me niet kwalijk, ik aan de straatstenen niet kwijt kan.

Het spijt me, maar dan leg ik mijn eieren liever allemaal in de mand van Momotaro waar ik me goed voel en waar ik welkom ben. Daarom heb ik vandaag een mindere dag. Ik was van plan om geen lang nieuwsitem te schrijven, maar blijkbaar helpt het om mijn frustatie op papier te zetten.

De duurste tosai die verkocht werd, ik weet niet welke het is geworden, heeft 10 000 000 yennetjes opgebracht. Peter weer iets om over na te denken. 10 000 000 yen is ongeveer een 88 000 euro, en dan heb je hem nog wel niet in bezit...

Nu ik toch bezig ben, wil ik graag nog een mededeling doen.

Gisteren heb ik bewust het geslacht van de koi eraf gehaald. Ik ga proberen de reden uit te leggen. De reden ligt bij de zware jumbo koi die aangekocht zijn, en ik wou weten of de aandacht voor deze koi minder zou worden omdat het mannen zijn.

Niemand kon deze koi als mannen bestempelen, maar het zijn wel degelijk de mannen van Momotaro , maar wat voor mannen. Deze zouden menige vijver met meer dan gezond plezier bevolken en moeten zeker niet onderdoen voor goede vrouwen, maar wel met het onderscheid dat deze stukken goedkoper zijn dan vrouwen met dezelfde bouw en lengte, tenminste als je de kwaliteit in acht neemt.

Ondertussen staat het geslacht weer correct aangeduid, en worden er weer geen sprookjes verteld. Bovendien kunnen deze koi met deze prijsvorming niet onder het stelsel vallen van het 10-jarig bestaan, dat moet ik er ook bijvertellen. Dat is gewoon onmogelijk want dan moet ik bijna geld toegeven, en dat is iets te veel gevraagd. Ze zullen dan ook tijdelijk verdwijnen tegen de opendeurdag op 11 juni, maar je zal ze wel kunnen bewonderen.

Ook moest ik weten of het verhaal dat het mannen waren vlug zou rondgaan, en dat is inderdaad gebeurd. Zo leer je nog eens iets bij over mensen…

Hoe komt het dat deze aangeboden werden ?

Deze mannen werden als reserve gehouden voor de kweek. Ieder jaar hebben ze natuurlijk mannen voor de kweek, maar dit jaar werd er een nieuw “mannenhuis” gebouwd. Donderdag ga ik terug naar Momotaro en dan zal ik proberen een aantal foto’s te maken.

Al de mannen werden dan ook verkocht, en uiteraard werden de beste mannen overgehouden tot ze op de veiling werden aangeboden, nu dus, en nu heb ik ze in bezit, en ik ben er verdomd blij mee !

Het gaat de max zijn om deze straks te zien rondzwemmen in mijn vijvers, en ik kan je garanderen, je wordt er verliefd op ! Ondertussen dat ik dit nieuwsitem schrijf, werd de grote 79 cm grote man verkocht. Ik kan de koper alleen maar gelukwensen….wat een koi !

Morgen is het de beurt aan Taniguchi San. Ik denk dat er velen op zitten te wachten om de koi te kunnen zien die ze aangekocht hebben. Ik hoop dat de verwachtingen niet te hoog gespannen zijn, want dan valt het gewoonlijk tegen. Ik ga mijn best doen om alles zo goed mogelijk in beeld te brengen, en ik ben ook blij dat morgen de veer wat minder gespannen staat.

Tenslotte, en dan ben je van mijn gezever vanaf

Ik zoek iemand die richting Basel rijd de komende weken. Ik zou iemand willen vinden die een koi wil meenemen voor een klant, en die ofwel Engels ofwel Duits kan praten om een afspraak te maken met deze klant ergens op de autostrade. Ik moet de persoon wel 100% kunnen vertrouwen ! Is er iemand van mijn klantenkring die dit de komende weken in zijn planning heeft staan, dan zou ik dit erg op prijs stellen. Laat je goede hart zien….