En de strijd gaat verder

En de strijd gaat verder

• Bompa Borgmans
• Nog geen reactie
• 11 Oct 2015

Eerst en vooral even zeggen dat ik weer veilig thuisgekomen ben na een toch vermoeiende reis ditmaal.

Om 18.00 uur was ik weer paraat, en ik heb geprobeerd naar de voetbal te kijken, maar dat is me niet meer gelukt. Na 25 uur continu reizen is de fut er toch wat uit en ben ik gelukzalig in slaap gevallen.

Eén voordeel: om 4 uur was ik weer klaarwakker, volledig gerecupeerd, en bereid om de strijd terug aan te gaan. Ik kijk met voldoening terug op de voorbije reis, en ondanks dat mijn bedoeling vooraf min of meer in mijn geheugen geprent was, wist ik niet dat ik in mijn opzet zou slagen.

Vooraf had ik me al voorbereid op het feit dat ik bij Momotaro weinig zou kunnen doen. Ik krijg telkens hetzelfde antwoord…neen. Ik kan het ze nauwelijks kwalijk nemen, want mijn eisen liggen ook vrij hoog, maar ik moet strijden voor mijn klanten, niet voor hun portemonnee…

Ondanks het feit dat ik buiten de veilingvissen niets kon aankopen, ben ik erin geslaagd om via een andere constructie toch een aantal bijzonder mooie vissen aan te kopen en dan praat ik over de nummers 151002 tot en met 1510006.

Stuk voor stuk prachtige nisai die ik gewiekst op de kop heb kunnen tikken, want iemand anders had ze reeds aangekocht, namelijk Kiki van Samourai koi Center in Indonesië. Hij had de selectie reeds gedaan, en ik was eigenlijk wat pissig omdat hij me voor was, en hetgeen er daarna nog van nisai in de vijver rondzwom was de moeite niet meer waard.

Kiki behoort tot de groten van de koiwereld. Dit zijn de agenten uit de Aziatische wereld die de grote prijzen afdingen. Als zij beginnen te bieden, dan weet ik wat ik moet doen…juist, rustig afwachten en zwijgen...

Wie zijn de groten zul je je afvragen. Ik ken ze niet allemaal, maar hier toch een paar van hen. De grootsten op dit moment zijn eigenlijk Ryuki Narita, samen met Yoshida San, Max van Singapore, Brian en Kiki, en dan nog een paar anderen die ik niet bij naam ken.

Zelf behoor ik tot het kleinere spul, gaande naar de middelmaat, die probeert met de kruimels te gaan lopen. Af en toe verbaas ik de groten door juist over hun bod te gaan, maar meestal moet ik het afgeven. Ze weten dat ze van mij geen schrik moeten hebben, ik kan niet met ze mee, maar misschien komt nog ooit de tijd dat ik ze zal aftroeven, wie weet…

In totaal heb ik 33 koi aangekocht, waarvan er tot hiertoe 5 van zijn verkocht, en 2 nog een tijdje in optie staan. Diegenen die gekocht hebben mogen tevreden zijn, want er zitten kleppers tussen die prijs/kwaliteit niet te verwaarlozen zijn.

Ik moet me ondertussen voorbereiden op de komst van de vissen. Dat zal vermoedelijk de 1ste week van november zijn, en 15 november moet ik alweer terug op koihunt.

De grootste verandering die zich heeft plaatsgevonden in mijn strategie is de overstap naar Sakai FF, maar dat zullen jullie allemaal wel opgemerkt hebben. Was het vroeger niet toegelaten om op de veiling van Sakai te verschijnen, dan krijg ik nu voortaan wel de toelating om mee te dingen naar de meest befaamde koi van de meest befaamde kweker van Japan.

Was ik vroeger een beetje bitsig tegen Sakai FF omdat ik nooit toegelaten was, dan zijn de rollen nu omgekeerd. Het is zelfs zo dat ik een redelijk goed gevoel krijg bij Kentaro die een complete gedragsverandering heeft ondergaan sinds hij dit jaar als "president" van de Sakai FF Koifarm is aangesteld.

Na de dood van zijn vader enkele jaren geleden, werd de zaak in handen genomen van diens broer, en werd Kentaro eventjes buiten spel gezet. Vermits de broer ondertussen al een flinke leeftijd heeft bereikt en zich wil terugtrekken, heeft hij nu definitief de touwtjes in handen gegeven van de rechtmatige eigenaar, Kentaro.

Kon ik hem vorige jaren vervloeken, ik kan er best mee over de baan momenteel en ik voel toch een soort respect. Tot tweemaal toe heb ik een aantal sansai geselecteerd deze reis. Ik moet die dan bowlen en Kentaro zegt dan de prijs. Je kan deze dan kopen of niet, het is aan jou, maar ik laat dat niet zomaar over mijn kam gaan, want ik moet aan de klanten denken.

Ik doe dan een tegenbod en iedereen is verbaasd dat ik dat wel durf. Ik daag hem dan altijd uit voor een spel dat ik zelf wel niet goed ken, maar dan gewoonlijk door anderen laat spelen. Het spel noemt steen, papier, schaar.

De twee spelers tellen af en steken tegelijk zonder aarzeling de hand uit in de vorm van:

• een vuist (steen) wint van twee gespreide vingers (de steen maakt de schaar bot);

• een vlakke hand (papier) wint van een vuist (het papier bedekt de steen);

•twee gespreide vingers (schaar) winnen van een vlakke hand (de schaar verknipt het papier).

Geloof het of niet, ze hebben 2 x gewonnen voor mij, en daardoor kan ik de gekochte sansai een heel stuk goedkoper aanbieden dan ik normaal zou kunnen.

Nu weet ik als geen andere dat4-5000 euro veel geld is voor een koi. Toch zou ik willen dat je de bedenkingen maakt dat in deze prijs ongeveer 1500 euro gereserveerd is voor het transport en de BTW, dan kan je zelf berekenen wat er overblijft, en dan zal iedereen beseffen hou goedkoop deze koi ingekocht werden.

Ik geef iedereen die een potentiële jumbo in zijn vijver wil, de raad om deze goed te bekijken, van je hart een steen te maken, want kwaliteit/prijs is hier uit alle context getrokken. Er zitten er zelfs 2 of 3 in die na een opvang van 3 jaar weleens met de grootste glorie op een show kunnen gaan lopen. de 1510008 -1510009 en 1510010 zijn kanjers van sanke die je goed in je moet opnemen.

Wie nu van zijn hart een steen maakt, en bekwaam is om deze kleppers te laten verder groeien, zal binnen enkele jaren pas het besef hebben hoe goed ze zijn. (read my lips)

Ondertussen is een nieuwe veiling bezig bij Narita, zoals je op de bijgevoegde foto's kan zien. Ik heb opdracht gegeven om te zien of er iets interessant tussen zit bij deze koi die gewoonlijk tot de betere koi behoren. De prijzen zijn dan ook skyhigh, en dat zul je er bij moeten nemen wil je de koi aankopen die tot grote dingen in staat zijn.

Als het goed is krijg ik vandaag nog een update van de Kokuguo aan, de doitsu sanke die nog steeds daar rondzwemt en vermoedelijk ook nog een extra jaartje mag blijven…

En wie graag dadelijk rond 10 uur op de koffie wil...altijd welkom.

Meer afbeeldingen