Het gaat niet altijd over rozen

Het gaat niet altijd over rozen

• Bompa Borgmans
• Nog geen reactie
• 03 Dec 2012

Het is me niet meegevallen dit jaar.

Er waren nogal wat problemen met de koi in Japan, er waren koi die niet uit de mudpond gekomen zijn, verkeerde zendingen, het zijn dingen waar je allemaal rekening mee moet houden, maar ik heb mijn portie ditmaal weer te slikken gehad.

Ik vraag me dikwijls af of dit alleen met mij gebeurd. De prachtige yondan kohaku van 85 cm was niet uit de mudpond gekomen, een ramp voor de eigenaar, een catastrofe voor ons. De kleine goshiki van Kanno was niet uit de mudpond gekomen, het probleem achteraf netjes opgelost.

Mijn duurste tosai niet uit de mudpond gekomen bij Taniguchi, evenals mijn eerste aankoop van de Hinoturo bloedlijn die ik verleden jaar voor veel geld had aangekocht. Beide problemen redelijk netjes opgelost, alhoewel je een droom niet kan vervangen.

Tot slot zijn er 4 verkeerde koi opgestuurd die voor Indonesië bestemd zijn, maar die naar hier zijn gekomen...het zal je kind maar wezen. Ondertussen ben ik te weten gekomen dat mijn 4 koi gelukkig nog bij de kweker zijn, dus ik kan de eigenaars tenminste gerust stellen. De verdere afhandeling moet nog volgen.

Normaal gaan er tegenwoordig hele dure koi naar Indonesië, maar dat kan ik helaas van de koi die ik nu gekregen heb niet zeggen. Ik ben benieuwd hoe het afloopt, maar het is in ieder geval niet aangenaam.

Was dit nu alles? Nee hoor, het ergste moet nog komen. Polleke was vrijdagavond meegegaan om de koi op te halen. Het was gezellig en voor Polleke zelfs euforisch plezierig. Na mijn duikperikelen hadden we zelfs goed gelachen, en was het een prima afsluiter van de dag.

We hadden overal dozen naast de vijvers gezet, zoals ik altijd doe als er nieuwe vissen binnenkomen. Mijn binnenvijvers zijn al 20 cm dieper dan normaal, en de dozen zijn 60-70 cm hoog als het deksel open is. Kom ik s'morgens op de zaak, en ja hoor...

Een koi was over de dozen (80-90 cm hoog en 30 cm breed) gesprongen. Tot mijn grote ontzetting was het dan nog de koi van Polleke. Dat zette meteen een domper op de feestvreugde. Ik vond het verschrikkelijk, en nog erger dat ik het nieuws moest meedelen aan Polleke.

Gelukkig weet hij hoe goed we de boel verzorgd hadden om ongelukken te voorkomen, dus was er niemand iets te verwijten. Buiten de emotionele kater voor Polleke en de financiële kater voor mij, heeft Polleke onmiddellijk het besluit genomen om een nieuwe koi te kiezen, waarmee dit probleem ook weer opgelost is.

Alles bij elkaar is het een periode vol tegenslag en teleurstelling geworden, maar alle problemen werden grotendeels opgelost, en dan heb ik alle tegenslagen nog niet in dit nieuwsitem opgenomen wegens te erg. Het moest me even van het hart, dat alles niet altijd rozegeur en maneschijn is. Ik voel me dan ook verplicht om de mensen te informeren betreffende azukari koi in Japan. Het lijkt schoon, het is schoon, maar het kan enorm teleurstellend zijn. In de loop van de volgende dagen zal ik een nieuwsitem daarover schrijven.

We laten ons echter niet van ons stuk brengen, en zullen er weer met volle moed tegenaan vliegen, want naast de vele teleurstellingen zijn er ook vele plezierige momenten, en ongeluk zal wel niet blijven duren zeker.

Misschien geen leuk verhaal, maar het moest me even van het hart...