Japan-dag 2

Japan-dag 2

• Bompa Borgmans
• Nog geen reactie
• 18 Oct 2010

Eindelijk was het zover…Vandaag voor de eerste keer vissen gaan selecteren.

Deze morgen stonden we gepakt ten gezakt aan het hotel in Yokohama om door Brian opgehaald te worden. Eerst ging het naar het Noorden van Tokio richting Minuma, Dit is het dorp van de kweker die eigenlijk Wadda San noemt, maar als zovelen de naam van het dorp gebruiken als hun handelsnaam. Hier hebben we nog steeds 2 supermooie Ginrin Goshiki rondzwemmen. Helaas waren deze nog niet uit de mudpond gehaald, zodat we hier achter het net vistten. De zomer in Japan was uitzonderlijk goed geweest, en daarom werden de mudponds wat later leeggemaakt.

Bij Minuma waren ze een aantal nieuwe kohaku aan het selecteren. Deze hadden echter nog geen behandeling tegen slaapziekte gehad, en daarom vond hij het beter om er niet uit te selecteren. We kregen wat lessen in hoe Goshiki te selecteren en waar we naar moesten kijken. Een goshiki blijft echter een gevaarlijke koi om aan te kopen, wegens moeilijk te verkopen, zelfs de hele goede. Persoonlijk vind ik ze geweldig mooi om te zien als de kwaliteit goed is.

Ons oog viel na enig rondzien op een aantal bijzonder mooie goshiki. Graag hadden we deze in de bowl gezien, maar…deze waren reeds verkocht. Daarna werd er een zeer hoogwaardige kohaku gespot. Deze was wel te koop, omdat Wadda San hem gekocht had uit een kweek van Sakai fish farm (mannelijke kant) om zelf mee te kweken. Het bleek echter een mannelijke koi te zijn, waardoor hij wel te koop was. Helaas had hij hem betaald als vrouwtje, waardoor wij vonden dat de prijs helaas te hoog was. Het was in ieder geval een kohaku met een bijzonder hoge huidkwaliteit, vooral het beni was uitzonderlijk goed.(zie bijgevoegd certificaat)

Samengevat hebben we een optie genomen op een aantal goshiki, maar nog niet definitief aangekocht, omdat we iets meer tijd willen hebben om te beslissen.

Na Minuma ging de tocht verder naar Niigata, met een tussenstop bij de altijd vriendelijke gebroeders Sekiguchi. Je zou alleen al koi kopen omdat ze zo vriendelijk zijn. Hier is het uiteraard showa time. We hebben ontzettend mooie showa gezien van opmerkelijk hoge kwaliteit, maar hier kregen we hetzelfde liedje te horen: reeds verkocht of ze gebruikten ze zelf voor de kweek. Spijtig….we konden geen geweldige foto’s of films maken, want het was reeds veel te donker. De kwaliteit van het hi dat wij gespot hebben was van abnormaal hoge kwaliteit en juist zoals wij het graag zien.

Het opmerkelijke van Sekiguchi zijn vooral de sprankelend mooie pearl kohaku, waarvan ons eentje getoond werd om je handen en vingers van af te likken. Deze gaat naar de show binnen een maand en heeft veel kans om deze glansrijk te winnen in zijn klasse. Deze pearl soort wordt echter niet groot. Deze was slechts een kleine 30 cm, en zal ook nooit groter worden dan 50-60 cm, en dat pas binnen enkele jaren. Mooi om te weten was het feit dat de moeder reeds 35 jaar oud was. Binnen de kortste keren liet Sekiguchi San ook enkele pearl ginrin sanke zien van oogverblindende kwaliteit. Dit zijn echter koi van beperkte grootte, waardoor het verkooptechnisch voor ons zeer moeilijk wordt. Dit zijn echt koi voor de liefhebbers of voor de verzamelaars van koi die niet veel gekweekt worden, en bovendien vrij prijzig zijn.

Ik heb hier ook enkele koi in optie gezet, omdat ik momenteel iets voorzichtiger wil aankopen in verband met de moeilijke koers, maar ook met de onstabiele markt in het afgelopen jaar dat niet aanmoedigt om veel in te kopen. Ons koiverstand heeft nog geen echte koers uitgezet wat betreft onze strategie. We nemen een wat afwachtende houding aan.

Na ons bezoek aan Sekiguchi was het nog een uurtje rijden naar ons hotel, ditmaal niet in Ojiya, maar een dorp verder, als ik me niet vergis Katanaoke. Hier aangekomen gingen we met zijn allen op zijn Koreaans eten, de open grill op de tafel met marble meat en een hele rits andere lekkere dingen;

Morgen wordt het een hele spannende dag. Om 6 uur opstaan en ons klaarmaken om een mudpond af te vissen bij onze vriend Toshiaki Sakai ofwel Yamamatsu. Na deze belevenis worden het spannende uren voor onze medereizigers, want zij zullen oog in oog komen te staan met hun kohaku die ze verleden jaar uit de superserie van 7 hebben aangekocht. Ze zitten met knikkende knieën af te tellen tot morgen om deze kohaku te mogen bewonderen, Maar met hen, zeker een aantal andere mensen die aandachtig onze site volgen, om ook hun aanwinst terug te zien na een jaar van ontbering. Hou je klaar, morgen is het zover…en kan je eindelijk de trill van het jaar bekijken. De enige die nog uit deze serie overblijft is een kindai showa, en vanwege zijn zeer hoge huidkwaliteit, de lieveling van Ben, maar tevens een koi die je de tijd moet geven om te rijpen, zoals goede wijn betaamt.

Het ligt zeker in onze bedoeling om enkele VHQ sanke of kohaku extra aan te kopen bij Yamamatsu, maar vorig jaar werd ons helaas de mogelijkheid ontnomen door de abnormaal hoge inkoopprijzen die hij me oplegde. Wel supergoede koi natuurlijk, maar ze moeten ook nog betaalbaar blijven. Ik zal dit jaar een extra tandje moeten bijsteken om mijn opperbeste onderhandelingstaktiek boven te halen.

We hebben een aantal foto’s voor jullie gemaakt, en zonder filmpjes kunnen we niet leven. Daarom een serie filmpjes, zodat je de gure herfstavonden ook door kunt komen. Hier is het lekker 20°

Japan dag 2-01

Japan dag 2-02

Japan dag 2-03

Japan dag 2-04

Japan dag 2-05

Japan dag 2-06

Japan dag 2-07

Japan dag 2-08

Japan dag 2-09

Japan dag 2-10

Meer afbeeldingen