Vaarwel Calimero

Vaarwel Calimero

• Bompa Borgmans
• Nog geen reactie
• 26 Jul 2009

Bij de jaarlijkse BBQ op 4 mei 2007 werd de grote vijver waarin de wat grotere vissen, de thuishaven van Calimero.

Misschien herinneren zich vele mensen nog de kleine sympathieke kohaku van een 12-tal cm. Ik herinner het me nog als de dag van vandaag. Bij de aankoop van een mix van 30 Momotaro koi, werd dit miniatuurtje van 12 cm als 31ste gevonden in de zak. Ik heb nog staan te twijfelen wat ik er mee zou doen, want normaal koop ik zelden koi van dit formaat. Deze kohaku was heel aardig om te zien, en dapper verdedigde hij zich tegen de grotere jongens. Hij liet niet op zijn kop zitten hoor...dapper stond hij zijn mannetje. Ik heb toen samen met Rini besloten om hem in de grote vijver bij de grote jongens te zetten en hem als mascotte zijn gang te laten gaan.

Een naam bedenken gaat bij mij altijd vrij spontaan. Ik denk er niet over na, want als ik er over nadenk kan ik geen naam gevonden krijgen. Ofwel floept de naam eruit op het ogenblik dat ik de koi zie, ofwel blijft hij naamloos. Ik kon niet anders dan hem de naam "Calimero" geven. Een naam die bij hem paste... klein, dapper, brutaal en ongegeneerd. Ik heb er altijd plezier van gehad, en met mij misschien ook vele anderen. Hij groeide echter gestaag verder, en ik denk dat hij op het ogenblik toch wel 35 cm is geworden.

Gisteren kreeg ik het bezoek van Paul, Anita en Selwyn. Het eerste wat Selwyn tegen mij zei, nog voordat hij was uitgestapt: "mijn koi is dood." Je kon uit zijn stem uitmaken dat hij diepbedroefd was. Zijn koi had hij eerder 2 jaar geleden van mij gekregen uit een showa selectie van Momotaro. Blijkbaar was deze tancho showa goed gegroeid, maar na problemen in de vijver, was hij echter overleden. Een zware klap voor Selwyn, het leed was groot. Ik weet hoe erg het verlies van een koi kan zijn voor een kind. Mijn derde zoon Vincent, toen nog maar een 10-tal jaar, verloor ook zijn koi. Deze werd toen met alle eerbetoon begraven.

Al gauw viel Selwyns oog op onze mascotte 'Calimero'. Die is mooi, zei hij. Oeps, ik moest eens even slikken, want je mascotte verkoop je in wezen niet zo gauw. Maar het pleit was al vlug beslecht. Waar kon je mascotte beter terecht komen dan bij iemand die er zoveel plezier in heeft, en waarvan ik weet dat hij hem goed zal verzorgen.

Onze mascotte Calimero is dan op ook op 25 juli 2009 naar Selwyn gegaan en ik hoop dat hij nog steeds over Interkoi zal mogen waken.