Zomaar een verhaal

Zomaar een verhaal

• Bompa Borgmans
• Nog geen reactie
• 30 Oct 2013

Ik werd gisteren getroffen door een kort verhaal, een essay om zomaar te zeggen.

De reden waarom ik dit verhaal plaats, dat trouwens niet van mij komt, maar van Ewit, beter bekend als oprichter en moderator van het forum koi-dera, is de manier waarop er een uiting gegeven wordt aan fenomeen waar ik zelf al geruime tijd mee worstel.

Het gaat hier niet over goed of slecht, het gaat hier niet over nut of onnut, het gaat gewoon over een gevoel dat verwoord wordt, en waar ik me grotendeels in kan vinden. Ik laat het je eerst lezen:

Ik ben eruit. Het is een emotionele rollercoaster die mijn dag kan maken of breken. Heen en weer geslingert tussen meerdere stemmings wisselingen blader ik dagelijks door de berichten van mijn digitale vrienden.

Het ene moment duik ik tussendoor de keuken in om wat lekkers bij elkaar te scharrelen, aangemoedigd door alle ge-uploade foto's met heerlijke gerechten van de eerder vermelde vrienden, om vervolgens mijn gevonden lekkers zowat weer uit te braken bij het zien van de zoveelste video van misselijkmakende taferelen met nodeloos geweld en alle vormen van mishandeling, geplaatst door een andere vriend.

Soms gierend naar de zoveelste stomme aktie kijkend op een geplaatst youtube filmpje tot intens verdrietig bij verhalen met een hoop leed....Van je vrienden moet je het hebben. Tussen al die berichten door hengel ik de berichten eruit die ik het liefst zie. Verhalen en verslagen met mooie vissen, prachtige vijvers, en dikke filters. Middels dit medium verkrijg je ook inzichten van het reilen en zeilen binnen de koi hobby in het algemeen.

Wie zit er momenteel in Japan? Wie heeft wat gekocht? Welke vis gaat scoren op de komende show's ?

Multimedia..verslavend en tijdrovend. Maar ook ik kan eigenlijk niet zonder. Ik wil toch weten wat er allemaal gaande is. Ik kan mijn vrienden laten weten wat mij bezig houdt. Ik kan middels een paar klikken op het keyboard inbreken in het bericht van een vriend en daar mijn mening ventileren. Of ze erop zitten te wachten is een tweede...

Dat ik een ietsie bleek ziet is ook te verklaren. Er zitten immers geen UV-C lampen in mijn beeldscherm want dan had ik een heerlijk teintje gehad. Zoveel uur zit ik er dagelijks achter. Dat verklaard ook dat mijn riem een gaatje losser moest. Ik ben tegenwoordig een Emo eter en beweeg zo min mogelijk in mijn vrije uurtjes. Bewegen leest immers lastig.

Dat ik een soort van hekel hebt gekregen aan bepaalde mensen komt niet omdat ik ze hebt leren kennen, maar puur vanwege wat ze schrijven ...en vooral de toonzetting en het gebrek aan een verzachtende / verklarende emoticon.

Facebook....verhelderend, leerzaam, irritant, tenenkrommend, verbroederend, verwijderend, zuigend, troostend, afijn...een emotionele rollercoaster dus.

Ik vind het prachtig omschreven met duidelijke objectieve beoordelingen van een fenomeen dat langs de ene kant te verklaren is, maar langs de andere kant een soort verloedering teweegbrengt. Wat vroeger zo mooi was, zo exclusief, zo indrukwekkend wordt op de één of andere manier zo gewoon. De finesse ontbreekt, het wordt te pas en te onpas gebruikt en misbruikt, opgevolgd etc...

Persoonlijk ben ik absoluut geen lezer van Facebook, maar heb er ook niets tegen. Vooral voor verre familieleden, kinderen en kleinkinderen vind ik het geweldig. Ik noem mezelf een gebruiker van facebook, want je kan het zakelijk inschakelen en gebruiken. Was ik vroeger nog exclusief met mijn website als enige die een verhaal naar boven kon brengen, nu ga ik ten onder in de massa en wordt ik meegesleurd in de verloedering...zonde vind ik dat...

Het is echter een tendens die niet tegen te houden is, maar het zal altijd een medium blijven waar vrienden geen echte vrienden zijn, en woorden gevaarlijk kunnen geinterpreteerd worden. Ik zal proberen mijn dagelijkse nieuwsitem te blijven schrijven, maar ik moet ook blijven "facebooken" wil ik deel blijven uitmaken in de verloederingsstroom.

Je tekst Ewit siert je....complimenten.

Meer afbeeldingen