Clarissa

Clarissa

Volledig geobsedeerd, onze zintuigen als onder een glazen bol totaal afgesloten van de buitenwereld, de mond langzaam openvallend, hingen we met zijn vijven als met stomheid geslagen over de reling van het vat. Zelfs Luc was stil. De Yondan Kohaku van Takeda was net binnen gekomen.

Peep show

Vanaf het moment dat ik de doos geopend had, liet iedereen die aan het werk was, als bij een fluitsignaal, alles uit zijn handen vallen. Stilzwijgend schaarden we ons rondom de doos, alsof we als het ware met zijn allen door een luikje naar een peep show zouden gaan kijken.

De lucht zinderde van emotie, was zwanger van verwachting. De grote, plastic zak onthulde een vaag omlijnde, rode gedaante van haast buitenaardse proporties. Dit was mijn vis! Alle negentig centimeters ervan!.

Met grote inspanning en nog meer zorgvuldigheid plaatsten we de kolos in het vat. De vis had zijn reis perfect doorstaan. Geen schubje eraf, geen vinnetje beschadigd. De vis glom in al haar macht. Het hi als zacht kersenrood, de shiroji als dat van volle melk. Vergiste ik me, of keek ze me met haar lichtblauwe ogen hoopvol aan?

Nick name

Luc was de eerste die de stilte verbrak: “nou moet je haar nog wel een naam geven, Rini”!

Inderdaad, het is een populaire gewoonte, een traditie eigenlijk, om een vis van serieus kaliber, die het showcircuit ingaat, van een passende naam of bijnaam te voorzien. Die traditie wilde ik niet verbreken.

Maar wat voor naam. Een japanse, nederlandse of engelse naam? Ik wist het niet. Het moest wel een naam worden met een bepaalde lading. Ik bedoel, een naam met enige symboliek of met historische accenten. Het moest ook een zachtaardige, een bijna liefdevolle naam zijn. Een hele vrouwelijke naam bovendien.

De dagen erna kraakten de hersenen in mijn pan. Bijna had ik die ene, goede naam: Meiri. Japans voor primus interparis of liever gezegd “the best of the best”. Maar uiteindelijk zag ik er vanaf. Toch te hoogdravend.

Schubkarper

Gisterenavond was ik een beetje in mijn boekenkast aan het neuzen en trof ik plotseling het in de karperscène wereldberoemde verhaal van Clarissa aan. Voor onze koivrienden die geen karpervissersverleden hebben, even in het kort de essentie van het verhaal.

Op 12 september 1952 stond het destijds nog heel besloten karpervissersgilde voor een enorme doorbraak. In die nacht namelijk, ving de legendarische karpervisser en schrijver Dick Walker in het fameuze mekka van de karpervisserswereld, de Redmire Pool in Wales, een schubkarper. En wel een schubkarper van reusachtige afmetingen: veertig pond en 92 cm! Nu betiteld als een vis van eerbiedwaardig formaat, maar zeker niet uniek; destijds van een kaliber waarvan men zelfs niet durfde te vermoeden of zo’n gigantische zoetwatervis überhaupt wel bestond.

De vangst van deze schubkarper deed de grond onder de laarzen van de karpervissers schudden. Dat een karper van dergelijke afmetingen bestond was één; maar dat deze ook nog eens aan een dunne lijn en slappe hengel kon worden gevangen, en nog wel in een zo moeilijk bevisbaar meer als Redmire Pool, dat was van nog andere orde!

Het nieuws van deze vangst verspreidde zich als een lopend vuur.. Historie werd geschreven. De vangst van deze schubkarper werd het start- én ijkpunt van de moderne karpervisserij. Geen zichzelf respecterende karpervisser die deze vangst niet kent.

De karper werd Clarissa gedoopt en werd geschonken aan de London Zoo. In 1972, na een verblijf van twintig jaar in het dierentuinbassin, overleed zij.

Clarissa

Toen ik het verhaal van Dick Walker las, begon mijn hart als een huisorkest te bonzen. In mijn keel vormde zich een krop als een bloemkool. Als een klein jongetje, dat ’s-morgens uit zijn bedje stormt om te kijken wat Sinterklaas in zijn schoen heeft gestopt, zo opgewonden was ik.

Het Willy Wortel lampje boven mijn hoofd brandde als een vuurtoren. Ik wist het nu helemaal zeker: mijn Yondan Kohaku zou vanaf vandaag Clarissa gaan heten!

Clarissa: vrouwelijk, zachtaardig, lieflijk. Mijn ode aan de legendarische schubkarper van lang vervlogen, maar zeker niet vergeten tijden! Waarvan akte!

Rini Groothuis

Laat Een Reactie Achter

3 reacties

Robby Borgmans

555


Robby Borgmans

555


Robby Borgmans

555


Openingsuren

Zaterdag: Van 11.00 tot 14.00 uur.
Wil je later op zaterdag komen, maak dan even een afspraak
Zondag: Van 10.00 tot 12.00 uur, of nadien op afspraak.

Overige dagen: op afspraak.
GSM: +32 (0)478 36 74 74

Koi v/d week

2402001

sanke 2402001
inlove funny surprised sad angry thumbsup yesimage/svg+xml noimage/svg+xml