Levensgenieter pur sang

Levensgenieter pur sang

• Bompa Borgmans
• Nog geen reactie
• 22 May 2010

We wisten dat het een hele speciale dag zou worden vandaag, daarom hadden we ook de zon besteld.

Was het 2 dagen geleden, dat we Shiba Zakura haar hof van Eden hadden gegeven, vandaag werden er maar liefst 3 bekenden uit het leven van Interkoi naar hun kleine paradijs gebracht. Double face of de kohaku van Yamatoya is denk ik ondertussen zo bekend als Shiba. Het was de eerste koi die ik kocht bij Yamatoya uit 200 andere nisai. Dit was in 2007 en nu 3 jaar verder komt ze eindelijk op haar bestemming terecht. Double face was tevens de eerste kennismaking met Shiraishi San, de eigenaar van Yamatoya farm, en zoals iemand het zo mooi kon omschrijven in Appeltern, had ik vanaf het begin een haat/liefde verhouding met deze man. Liefde voor zijn prachtige kohaku, haat door zijn soms torenhoge prijzen.

Misschien een hint voor sommigen onder U: ik krijg toch nog een heel bijzondere collectie van Yamatoya kohaku binnen. Of ik ze te koop aan ga bieden weet ik nog niet, maar ik heb de gelegenheid gehad om de laatste selectieronde aan te kopen, ofwel the final split van de tategoi, de tateshita genoemd. Om het kortweg even uit te leggen. Yamatoya blijft de ganse tijd tosai selecteren totdat er een 300 tosai overblijven. Dit zijn 95% vrouwelijke tosai, of tosai die het meeste kans hebben om vrouwelijk te zijn. Dit zijn ook de beste tosai volgens hem die er nog overblijven. Hiervan selecteert hij zijn eigen tosai voor volgend jaar. Degene die hij NIET selecteert, heb ik kunnen uitkiezen, en zullen 3 juni geleverd worden. Hierover echter later meer, want ik ben nu bezig met onze levensgenieters.

s'Morgens werden Double face, de showa van Sekiguchi en de Jakomei van Otsuka verpakt en ingeladen. Het is ongeveer een dik uur rijden richting Leuven, maar daar werden we vol spanning opgewacht door Martin en Marie-Rose. Martin had alles al klaarstaan om het acclimatiseren van de koi te vergemakkelijken. Met deze temperatuur is het iets makkelijker om koi over te zetten. De temperaturen hangen dichter bij elkaar en de zon zorgt ervoor dat ze zich na de lange afwezigheid goed laat voelen. Wat is het leven toch een stuk aangenamer met wat zon.

De koi werden in een blauwe bowl geplaatst, het water werd vermengd met het water van de vijver, en Ben, koicatcher van dienst, plaatste de koi met de handen zachtjes in het water. Beter kan het niet gedaan worden vinden wij. Geen water dat te veel vermengd wordt, geen gedonder met schepnetten, neen lekker met de handjes. Let wel, het is niet iedereen weggelegd om dit zo te doen, tenzij je de juiste skills hebt.

De koi wisten letterlijk niet wat er gebeurde, want om van een grote vijver naar een plas van 10 m. lengte en bijna 80 m³ te gaan is ook nog een grote vooruitgang. Deze vijver is dan ook een juweeltje in zijn soort. Verleden jaar werd deze vijver nog bewoond door een groot aantal eurokoi, nu is deze stilaan uitgegroeid tot een koivijver met allure. Het wachten is nu nog op het doorgroeien van de koi naar jumbo formaat. Hier zijn we trouwens een aantal bekenden terug, zoals de sadazo sanke, nog een koi met een bepaald imago, en de fraaie chagoi.

Na het inzetten van de koi werden we getrakteerd op eieren met spek en verse champignonnekes. Wat worden we toch verwend...Ben en Rini lieten zich niet onbetuigd en aten zonder scrupules alles op wat ze voor hun neus geschoteld kregen. Wat kan het leven van een koidealer toch hard zijn....

Na het eten werd er nog enkele uren doorgepraat over koi, want dat onderwerp kent gewoon geen einde. De zon bleef ons goedgezind ditmaal, totdat ik uiteindelijk toch naar huis moest gaan, want ik had nog werk genoeg. Het was ditmaal moeilijk om Rini en Ben mee naar huis te krijgen, want die hebben er ook nooit genoeg van.

Martin, Marie-Rose, het was een fijne dag, waarvoor onze gemeende dank, we hebben alledrie ontzettend genoten.