De onvoorspelbaarheid der dingen

De onvoorspelbaarheid der dingen

• Bompa Borgmans
• Nog geen reactie
• 25 Aug 2019

Het is altijd moeilijk te voorspellen wat voor dag het gaat worden op zaterdag. Ik had een drukke zaterdag verwacht.Dat werd het juist niet, maar wel een zaterdag met aangename verrassingen. Na het checken van de vijvers en het nemen van de wekelijkse afstrijkjes verscheen Bob.

Een onbekende en nieuwe klant, met het koihart op de juiste plaats, die op aangeven van een andere nieuwe klant even kwam kijken om eventueel een nieuwe aankoop te doen. (waarvoor je dank trouwens Leo)

Bob was al 30 jaar gefascineerd van koi, zonder dieper te zijn ingegaan in de explosie van mogelijkheden van de koi en zijn uitgebreid assortiment belangrijke eigenschappen die een koi maken tot wat het is. Hij kende echter meer dan hij liet vermoeden, en dit is ook heel normaal na 30 jaar koigeschiedenis.

Vooraleer over te gaan tot de orde van de dag, even de groenwaterkoi checken en toeval of niet, deze formidabele ginrin, waar niemand een oog op heeft, kwam boven water. Een ginrin met deze jumbo kwaliteiten, laat ze maar komen, ik zal er zelf wel van genieten.

Het is dan uiteraard noodzakelijk om informatie te geven over de belangrijke elementen die een koi hun aangezicht geven. Dit is natuurlijk op het lijf geschreven van Ben, want hoe je het ook draait of keert, niemand kan het beter uitleggen en omschrijven dan Ben.

Dat maakt ons als koppel ook zo sterk, ik, de bescheidenheid in persoon, Ben een nooit eindigende waterval van informatie en koiliefde.

Bob was volgens mij toch onder de indruk. Het aanbod dat ik hem deed was dan ook riant, want eerlijk is eerlijk, het is het einde van het seizoen en ik moet geld sprokkelen voor de komende gevechten in Japan, zodus bestaan er mogelijkheden.

Het is dan ook HET moment om zaken te doen, maar ik zal altijd de eer van de koi hoog houden. Weggeven is niet de kunst van verkopen, dat is de kunst van prutsers...

Het is me echter niet gelukt….Persoonlijk vind ik het echt gemeende zonde, niet van de energie die we erin gestoken hebben gedurende een uur, maar omdat dit het soort mensen zijn die met 2 voeten op de grond staan, en daar heb ik een zwak voor...

Helaas, het is me niet gelukt…

En toen kwam Theo aangereden met ook een kandidaat nieuwe klant. Henk had de koi zien rondzwemmen bij Theo en was bijzonder begeesterd over datgene wat hij zag en dat wilde hij wel eens in levende lijve bekijken.

Opnieuw werden onze kanonnen bovengehaald om tekst en uitleg te geven aan Henk, zonder verplichting om te kopen, want ik dring niet graag iets op. Verkopen vind ik geweldig, dat is mijn ultiem genot, maar opdringen, daar heb ik een hekel aan.

Ik ben van oordeel dat mensen zelf moeten beslissen of ze een goede keuze maken of niet. Henk is iemand die totaal niet koi gerelateerd is.

Het filmpje geeft uitsluitsel over de diepe geheimen van de koi, en ik zag toch dat Henk stilaan het koivirus toeliet in zijn gedachtegang. De stap van tuincentrum koi naar onze koi is echter een financiële aderlating en die stap geeft dikwijls problemen.

Wij doen echter wat we proberen te doen en dat is het koivaandel hoog houden en uitleggen hoe en waarom koi zo waardevol kunnen zijn. Sommigen begrijpen niet dat de waarde van een koi bepaald wordt door zovele faktoren, als je bedenkt dat er wel miljoenen en miljoenen eitjes geproduceerd worden.

Als je éénmaal uitlegt hoe weinig er overblijft van de onmetelijke hoeveelheid mogelijke koi en hoe moeilijk het is om iets te produceren dat voldoet aan de wensen van de mensen, dan pas begint er misschien een lichtje op te gaan, en het begrip voor de prijs voor een koi wordt éénvoudiger.

De productiviteit is moeilijk in te schatten, maar misschien is het maar een tiende van één procent van alle eitjes die geproduceerd worden die tot volle rijpdom komen als echte Japanse koi. De energie die gestoken wordt om onze begeerde exemplaren te produceren is enorm, en verdient respect...

Nog erger wordt het als Pascal even kwam aangereden, want nu was het alle hens aan dek. Gelukkig wist ik wat voor vlees ik in de kuip had, en dat maakt het moeilijke wat makkelijker.

Het was dan ook een goede gelegenheid om aan alle aanwezigen nog eens te introduceren in de wereld van de jumbo koi. Dit is nog een stapje verder in de koibelevenis, en hier gaat ons hart nog een slagje sneller slaan…nu begint ons bloed te koken.

Het voordeel is dat wij redelijk veel van deze mogelijke kandidaten hebben rondzwemmen, en één ding staat wel als een paal boven water: ik heb het gevoel dat het moeilijk wordt om dit niveau van kwaliteit te blijven handhaven.

Eentje of twee kan, maar tientallen zoals het de laatste jaren is geweest wordt moelijker en moeilijker en mijn gevoel zegt dat ik niet veel zal aankopen de volgende maanden….afwachten is de boodschap en de 2 voetjes op de grond houden.

Het is dan ook een plezier om te weten dat deze jumbo showa naar een veilige haven gaan en dat ze een goede plaats gevonden hebben. Het geeft mijn dag dan ook extra glans en bijzonder veel vreugde.

Na deze intensieve dag werden we nog uitgenodigd door koikichi, maar daarover in een volgend nieuwsitem meer. Zeker opvolgen want het is de moeite, maar als ik het nu vertel weet ik morgen misschien weer niet wat ik dan moet vertellen, dus komt dit verhaal in de wachtrij….

IK BEN VANDAAG AANWEZIG VAN 10.00 TOT 12.00 UUR[/B" target="_blank" rel="noopener">