Evalutie van deze Japanreis

Evalutie van deze Japanreis

• Bompa Borgmans
• Nog geen reactie
• 11 Mar 2015

Het is nu 9 uur in de morgen, en ik zit in de lounge van de luchthaven om een ontbijt te nuttigen vooraleer ik mijn vliegtuig neem.

Ik was vrij vroeg vertrokken, heb de Shinkansen genomen om 6 uur naar Shin Osaka, (48 min.) en dan overgestapt op de JR line of de boemeltrein naar Kansai airport (1 uur en 2 min.) en geniet hier nu van een lekker kopje koffie met toast, scrambled eggs, saucises, and marmelade. Een wederkerende gewoonte hoor, want ik ken ondertussen mijn route vanbuiten.

Ik heb nog even mijn paspoort nagekeken uit verveling in de trein, en lees dat ik vanaf 2013 tot nu toch zomaar eventjes 11 maal naar Japan geweest ben ondertussen. Ik ben eigenlijk vertrokken met de gedachte om goede vrouwelijke tosai aan te kopen, en liefst van Momotaro. Blijkt dat er gewoon geen te koop zijn, en dat de vrouwelijke tosai die er wel zijn niet kunnen aangekocht worden, behalve op de veiling van volgende maand, die op 17 april zijn plaatsvinden. Zal straks eens kijken of ik al een ticket kan bemachtigen, want ik wil er wel bij zijn.

De aangeboden koi op de veiling waren allemaal mannen, maar wel bijzonder goede mannen, uitzonderingen daar gelaten. Er werd veel klein spul aangeboden, dat wel populair is bij sommige dealers, maar waar ik geen kaas van gegeten heb. Ik wil ze niet, punt uit…

Het is een bewuste keuze die ik maak, of je dit nu graag hebt of niet, ik blijf bij mijn standpunt. Het enige wat ik gedaan heb is enkele koi aangekocht uit het lagere segment om iets goedkoper uit de hoek te komen, omdat ik altijd maar moet aanhoren dat ik te duur ben.

Sorry mensen, ik heb er begrip voor, maar je weet echt niet waarover je praat, en wat erger is, je kan het niet weten. Er zijn voldoende dealers en concullega's die dit wel aanbieden, en ik heb er totaal geen probleem mee als je daar je koi aankoopt, ik doe het op mijn manier.

De eerste dag, de dag van de veiling bleek voor mij, buiten een aantal zeer mooie mannelijke sanke en kohaku eigenlijk een afknapper, want ik vond niet wat ik wou vinden. Ik besloot een andere taktiek toe te passen en enkele dagen later opnieuw naar Momotaro te gaan.

Eerst kwam Taniguchi San aan de beurt. Dit was een prutdag, en het is niet de eerste prutdag bij de brave man. Ik vind dat hij geweldige koi heeft, bloedmooi soms, en als er enigszins ook maar een mogelijkheid was om op meer professionele basis wat betere koi aan te kopen dan zou ik er zeker mee verder gaan.

Het is echter een ongeregeld zooitje, en om een 20-tal koi te bowlen en te meten van de klanten, ben ik zomaar eventjes 6 uur verloren, om horendul van te worden. Nadien werden we iets gesust met een keuze uit zijn nieuwe tategoi huis, maar de prijzen waren zodanig hoog, dat ik tijd om na te denken heb gevraagd.

De 3 tategoi heb ik echter nog niet uit mijn hoofd gezet, en tijdens mijn afscheid van Paul, heb ik nog een laatste poging gedaan om deze alsnog aan te kopen. Ik vind het een goed bod, maar of hij het zal accepteren is nog maar de vraag. Indien ja, dan zullen er 2 van de 3 als Azukari blijven en eentje zal naar huis komen. Ze zijn dan niet goedkoop, maar wel betaalbaar.

Dan was het tijd om mijn charme offensief in te zetten bij Daisuke. We hebben een zeer opbouwend gesprek gehad, waarbij ik hem uitlegde hoe de vork aan te steel zit. Ik heb hem verteld dat ik niet op kan tegen het geweld van de Aziatische landen, en dit ook niet wil, maar dat hij wel aan de toekomst moet denken, en dat er misschien een tijd komt, dat hij blij is dat de Europese markt er nog altijd is.

Ik koop 2-300 koi per jaar, that's all, maar het zijn niet zomaar de goedkoopste, en bovendien schuim ik als enige Europeaan ook nog altijd de veilingen af. Hij weet ook dat ik bijna de enige Europeaan ben die trouw op de afspraken kom, en dat dit een geweldige inzet vergt om 4 maal per jaar even op en neer naar Japan te vliegen.

Daisuke had er begrip voor, maar hij vertelde me dat de koiwereld bijzonder geëvolueerd is de laatste jaren, met een "boom" in de prijsopbouw. Bovendien willen ze het gewone koigebeuren upgraden, weinig koi op de farm houden, maar wel de topranking verder uitbouwen, zodat er in de toekomst eigenlijk alleen nog zeer hoge kwaliteitskoi op de farm zal rondzwemmen. Ik begrijp volledig wat hij bedoelde, maar dan val ik gewoon uit de boot.

Toen ik echter met cijfers begon te goochelen, want vermenigvuldig 200 koi van deze kwaliteit eens met de aankoopprijs, dan kom je op een aanzienlijk bedrag, waar hij toch even over moest nadenken. Hier had ik een goed argument gevonden, en hierop ging ik onmiddellijk verder. 200 HQ female tosai en nisai, en dan nog sporadische aankopen op de veiling x het aankoopbedrag bleek een goede drijfveer te zijn om de balans naar mij over te laten hellen.

Vaste afspraken werden er niet gemaakt, maar ik denk dat ik de juiste trigger gevonden heb. Begrijpen jullie nu waarom ik alleen bij Momotaro wil blijven ? Als je overal bij iedere kweker zomaar wat koopt, dan betaal je voor de goede vissen alleen maar topprijzen. Door je eieren in één mand te leggen en meegroeit met een farm, profiteer je van de voordelen, de ervaring, het respect en de vooruitgang van de farm. Wat je er ook van vind, Momotaro behoort ontegensprekelijk tot de top 3 in Japan, en zal enkel nog beter worden. Ik denk dat ik de goede zet heb gedaan.

Mijn zon begon al wat meer te schijnen, en toen ik nog vrij brutaal in de onderhandeling was over de 27 nisai die ik op de koop toe aankocht, was het hek helemaal van de dam en werden mijn remmen helemaal losgeslagen. Yes, ik heb het weer voor elkaar, de moed zit er weer in en ik ben weer in mijn opzet geslaagd, dat was het gevoel dat ik kreeg. En geloof het of niet, maar ik deed het niet alleen voor mij, maar ook voor al mijn klanten.

Om verder door te reizen met Paul naar de Narita Opensales was ook een juiste zet. Het zijn niet dadelijk mijn koi, ondanks het feit dat er bijzonder mooie koi zaten, maar het is ten eerste te duur voor mij, en dus ook voor jullie, maar ik heb toch de aankoop van 3 topkoi doorgezet. Narita kent me nu, en wat nog beter is, ik heb het gevoel dat hij me apprecieert. LuSan zeggen ze nu overal tegen mij, en ik wordt op iedere wedstrijd nu in geschreven met bompa Borgmans, ze weten toch niet wat Bompa wil zeggen, en ik ben er trots op.

Hij zag ook dat ik niet flauw was met mijn aankopen, en waar geld is, is een weg. De 3 aankopen probeer ik via de Aziatische markt te verkopen, want die koi zijn voor onze markt te duur. Je kan ze ook vinden op de website van koibito Japan onder de knop opensales. Koibito en Interkoi hebben een gezamenlijke levenslijn opgebouwd, en zullen elkaar in de toekomst nog meer aanvullen.

Ik wou nog naar enkele andere kwekers rijden, maar zag er het nut niet van in. Ik moest nog een groot aantal koi bowlen die overwintert hadden, en tegelijkertijd kreeg ik nog het mooie aanbod om een aantal sansai te bowlen om ze via de website aan te bieden. Eentje daarvan is ondertussen verkocht. De inazuma kohaku werd niet lang getolereerd op de website en was binnen het uur verkocht.

Omdat ik moet oogsten als de tijd rijp is, heb ik doorgezet en nog een tiental sanke die je zelden kan aankopen op de kop getikt. Hier ben ik bijzonder blij mee en heb deze omgezet naar een Momotaro contest. 4 Ervan zijn verkocht, nu nog even afwachten of het me lukt om er nog 3 van te verkopen om de wedstrijd operationeel te maken. Krijg ik ze niet verkocht, dan koop ik ze zelf voor mijn 3 zonen, dan is de wedstrijd ook actief, want die kans wil ik niet laten liggen.

De laatste dag van mijn verblijf ben ik de ganse dag bezig geweest om alles te evalueren, van nummer te voorzien, te faktureren en een goed overzicht te krijgen van wat ik allemaal had gedaan. En ik zag dat het goed was.

Om je een idee te geven, ik heb in totaal 79 koi gekocht van nummer 1302001 tot en met 1303069 met enkele veilingvissen die een andere nummer hebben. Van de 79 koi heb ik er 27 kunnen verkopen terwijl ik in Japan was. Ik ben de mensen die gekocht hebben bijzonder dankbaar, want dat heb ik nodig om mijn rol verder te kunnen spelen in de koihandel.

Denk niet dat het zo eenvoudig is, want ik kan echt niet zonder mijn klanten, zo simpel is het. Ik riskeer handenvol geld, en het hoeft maar eenmaal mis te gaan, dus ik hoop dat je de risico's begrijpt, en denk vooral niet dat ik er goud mee verdien, integendeel…het enige wat ik verdien is een goed gevoel, veel passie en iets wat ik graag doe…

Al bij al ben ik hier weer een lang verhaal aan het bijeenschrijven in welgeteld 41 minuten zie ik. Jawel Martin, 41 minuten. Jij zult er misschien 41 uur voor nodig hebben, maar dat kan ik me niet permitteren. Ik heb niets nagelezen, en zet het verhaal zonder dat ik het nalees in het nieuws…

Oh ja, dit ben ik nog vergeten te vertellen. Ik heb het grootst aantal bezoeker genoteerd ooit. Het is normaal dat ik tijdens mijn Japan reizen een verhoging van het aantal unieke bezoekers krijg, maar nu was het top aantal 1174 unieke bezoeken, zoals je kan zien op de bijgevoegde grafiek. Dit kan mij ook enorm motiveren.

Ook af en toe een reactie, zijn van de dingen die mij motiveren en creatief houden. Soms ben ik wat teneergeslagen als ik zie dat er slechts weinigen wat commentaar leveren na al de moeite die je doet om nieuwsitems te brengen. Reacties zijn zoals het bloed dat door je aderen stroomt en je aanmoedigen om door te gaan. Reacties zijn de aderen die door je lichaam lopen, maar die zijn er af en toe te weinig. Ik ben dan ook dankbaar dat de weinigen die iets weten te zeggen dit toch trouw doen, waarvoor mijn grootste dank. Je weet niet hoeveel dit me stimuleert, als is het maar het gevoel te geven dat je er bent, en dat het je interesseert….

Ik heb gezegd….