In stijl naar huis

In stijl naar huis

• Bompa Borgmans
• Nog geen reactie
• 26 Oct 2010

Ondertussen zijn we goed en wel thuis aangekomen.

Het is nu 5 uur in de morgen, en ik ben al goed wakker zodat ik de laatste update van onze Japanreis op tijd online kan zetten. Na ons laatste bezoek op zondag bij Momotaro, zijn we met de auto naar Osaka gereden. Wat een rit van 2 uur had moeten worden, bleek een rit van 3 uur te zijn. Het regende en het was ontzettend druk op de baan. Over het weer kunnen we echter niet klagen, want we zijn het slechte weer telkens voorgebleven.

Het hotel in Osaka was er eentje van de oude stempel, en centraal in de stad gelegen. Je moet dit niet vergelijken met een stad zoals bij ons. Afstanden zijn hier een ander begrip, en je rijd al snel 30-40 km de stad in om op de plaats van bestemming te raken. Ze spraken lekker geen woord Engels, en onze gids Brian zou ons hier verlaten. Het was nog een gesukkel om de geschikte taxi’s te vinden om ons naar de vlieghaven te brengen. De taxi’s op zichzelf waren geen probleem, maar wel de kofferruimte om onze koffers in te pakken. In ieder geval, de taxi’s werden geregeld, en het was tijd om afscheid van Brian te nemen. Hij is in ieder geval zeer bekwaam om alles te regelen en zijn kennis van Japans is van goudwaarde.

Ondertussen is zijn thuisbasis ook in de States, waar hij een groot project opzet om mudponds van de universiteit te beheren. Doel is om ouderdieren van hem, die we tijdens onze trip ook uitgezocht hebben over te vliegen naar Delaware, en er een eigen kweekstation op te richten. Hij fourageert nu in principe tussen Japan en Delaware, zodat hij de touch met de Japanse kwekers niet verliest.

We moesten nog een hapje gaan eten, en ditmaal zochten we een typisch Japanse eetgelegenheid uit. Ze spraken helaas geen Engels, zoals op zovele plaatsen niet, en dan sta je toch al gauw met je rug tegen de muur. Met hand en tand probeerden we uit te leggen wat we graag zouden hebben, maar het bracht geen zoden aan de dijk…hij verstond ons gewoon niet. Met zijn nodige charme riep Ben of er iemand Engels sprak, en het vrouwtje (zie foto achteraan rechts) kwam beleefd naar voor, en sprak gelukkig vloeiend Engels. Wij hebben ons lot dan maar in haar handel gelegd, en zij bestelde een aantal Japanse gerechten voor ons. Dit werd geserveerd in een 7-tal gangen achter elkaar, en er was er geen één bij die we niet lusten. De manier van serveren, was heel creatief, en zo aten wij samen gezellig ons laatste avondmaal.

Zoals je kan zien op de foto’s zijn we dan maar in gepaste stijl naar de luchthaven gereden. Maar liefst 3 VIP taxi’s waren er nodig om ons te vervoeren, en om je nog eens een idee te geven van de grootte van een stad zoals Osaka: wij hebben ongeveer 50-60 km moeten rijden van deze locatie, die zich ergens in de stad bevond, tot aan Kansai airport van Osaka. Praten met de chauffeurs was er niet bij, maar de klassieke Crown Toyota van de jaren stillekens (mijne tijd) haalden nostalgische herinneren op. Met veel plezier genoot ik persoonlijk van de ruime plaats in de auto’s die gezwind achter elkaar naar de luchthaven reden. Zalig gewoon om nog eens in dit soort auto’s rond te rijden.

Inchecken en alles ging vlot, de reis verliep voorspoedig…verstand op nul en vliegen maar, en rond 3 uur maandagmiddag zijn we geland in Schiphol. Ze stonden ons op te wachten op de vlieghaven om ons naar huis te brengen, en mijn 4 kleinkinderen stonden me al met de nodige blijheid op te wachten…ze wisten dat ik cadeautjes bijhad….

Nu gaan we weer aan het serieuzere werk beginnen.

Meer afbeeldingen