Domino Vobiscum

Domino Vobiscum

Hij was stil, daar achterin mijn autobak. Hij was toch altijd al een rustige. Geen tamtam, geen drukte. Rustig aan, dan breekt het lijntje niet. Vrouwen interesseerden hem maar matig, behalve als ie een paar dagen op vakantie ging. Naar een koishow bijvoorbeeld. Dan sprong ie er met geweld bovenop.

Mijmeringen brengen je terug in het verleden. Zeker in een auto op een kletsnatte asfaltweg, waar de snelheid een centimeter per minuut is. We ontmoetten elkaar voor het eerst in 2005. Rondom Kerst meen ik. De eerste zending Momotaro vissen was binnen gekomen bij de dealer. Mijn hoofd leek een kookpot vol met veelbelovende ingrediënten die Momotaro zorgvuldig tot brei gestampt had. Fantastische tekening, groei in een derde dimensie, koi van een andere planeet...

Eenmaal binnen in de zaak, zag ik hem meteen. Hij zwom in een prachtig aquarium. Wat was ie mooi. Wat was ie toen al indrukwekkend. Ik had geen oog meer voor alle tosai en nisai van Momotaro. Ik drukte mijn neus tegen het glas. Mijn warme adem tekende een grijze cirkel op de ruit. En hij kwam kijken welke idioot daar nu weer stond te gapen. En we keken elkaar aan, kort, maar diep en indringend. Het is onzin natuurlijk, maar het leek of de klik die ik met hem had, op dat ene moment, in die paar seconden, hij ook met mij had.

Wat is dat toch met die Yen. Wat is dat toch met die Euro. Vijfcijferig. Niet te betalen! Toch niet voor mij, tenminste. Hij sperde zijn bek open, gaapte een keer en zwom met een machtige staartslag weg. Hoewel ik geen huisklant was bij deze dealer, ben ik er vaak teruggekomen. Observerend, peinzend en vooral genietend. Ik leerde elke vezel van hem kennen. Hoe ie zwom, hoe ie at en hoe ie brutaal de anderen opzij duwde. En steeds keek ie me weer diep in de ogen aan. Mijn hemel, het is toch geen mooie vrouw, toch geen dure auto! Wat is dat toch met karper? Wat is dat toch met koi? Zo'n simpele vis. Hoe kan die je in de ban krijgen.

Is er een bank in de buurt die ik kan beroven? Of beter een oud vrouwtje, die zal ik wel aan kunnen. De vis leek onbereikbaar, maar de kansen keerden in 2008. Door allerlei omstandigheden kwam de vis op een veiling terecht. Geen risico's nemend gooide ik zwaargewicht Luc in de strijd en jawel, Dominus Vobiscum, Domino was geboren. Nog maar een schim van wat ie was geweest. Een spijker, een nagel. Een aan anorexia lijdende vis, zo leek het. Maar ik zette me schrap. Dat zou veranderen. Korrels? O ja, lekker. Worstenbrood, frikandellen, een halve appelflap. Hij wist er wel raad mee. Een jaar later werd ie Supreme Champion van Koi2000 op Beekse Bergen, driedubbel zo breed als ie eerst was.

Het is druk op de weg. En een zekere Dominus gooit bakken water tegelijk naar beneden. De voorste vierwieler neemt wat gas terug en een 5 km lange file is geboren. Tussen Utrecht en Amersfoort is het stapvoets rijden en stilstaan. Dat noemen ze kruipen. Uiteindelijk beland ik in Leusden en Peter, zijn charmante vrouw en zoontje Ruben ontvangen mij allerhartelijkst. 75 Kilo zak ga ik niet tillen en we vinden een klein plankje met wieltjes eronder. Op naar de vijver.

Peter blijkt een serieuze koihobbyist. Er zwemmen fantastische exemplaren in zijn vijver. Ton van Interkoi Almere had me van te voren al ingelicht. Samira zwemt hier ook haar rondjes en potdorie wat is die shiro wit. En wat een machtige body heeft ze gekregen. De compacte machinekamer van Peter is state of the art met een rvs trommelfilter, twee beadfilters, ozonapparatuur, gasverwarming, vitaliser en een bakki. Niets wordt te wensen overgelaten. De vijver gaat binnen het uur door de filtratie en zo hoort het ook.

Het hele protocol wordt doorlopen. Het water in de plastic zak laten matchen met het vijverwater. Dan het water mixen en na een half uurtje mag onze Domino zijn nieuwe thuis verkennen. Jammer voor Peter, maar de rest van zijn toch respectabele vissen valt in het niet bij onze body builder, die rechtstreeks van de sportschool lijkt te zijn gekomen.

Hij komt goed terecht onze Domino en de nieuwe harem zal hem misschien tot Hollandse daden aanzetten. Na koffie, koek en twee fraaie boxen met superwijn (namens Luc ook bedankt) maan ik Peter hem vooral veel voer te geven en begeef ik me op de twee uur durende terugweg in een meer dan stromende regen. Onderweg belt Peter nog even: Domino is al aan het eten. Dat verbaast mij niets!

Rini Groothuis

ps. De aanzetfoto is voor jou Ton

Meer afbeeldingen

Domino Vobiscum: afbeelding 1
Domino Vobiscum: afbeelding 2
Domino Vobiscum: afbeelding 3
Domino Vobiscum: afbeelding 4
Domino Vobiscum: afbeelding 5
Domino Vobiscum: afbeelding 6
Domino Vobiscum: afbeelding 7
Domino Vobiscum: afbeelding 8

Laat Een Reactie Achter

Nog geen reactie

Openingsuren

Zaterdag: Van 11.00 tot 14.00 uur.
Wil je later op zaterdag komen, maak dan even een afspraak
Zondag: Van 10.00 tot 12.00 uur, of nadien op afspraak.

Overige dagen: op afspraak.
GSM: +32 (0)478 36 74 74

Koi v/d week

2402001

sanke 2402001
inlove funny surprised sad angry thumbsup yesimage/svg+xml noimage/svg+xml