Het mooiste excuus dat ik al gehoord heb

Het mooiste excuus dat ik al gehoord heb

• Bompa Borgmans
• Nog geen reactie
• 25 Jul 2014

Mijn vrouw ziet hem graag, wat zijn antwoord...wie verzint er nu zoiets?

Maar Polleke verzint nooit iets, en hij mag heel blij zijn dat zijn vrouw zo meeleeft met zijn hobby, het is ook wel eens anders. Ditmaal echter heeft hij de koi goed gevolgd, want ik kon uit de wandelgangen opmaken dat hij al lang interesse had voor deze sanke van Momotaro.

Bovendien was de tijd rijp door het bijzondere Rio aanbod tot 31 juli, waardoor de prijs van de sanke haalbaar werd, zoniet spotgoedkoop. Er zijn trouwens meerdere mensen die hier gebruik van maken, en geef ze maar eens ongelijk, zo werden er gisteren nog maar eens 3 koi verkocht.

Kijk naar het gezicht van Polleke dat spreekt toch boekdelen of niet ? Bovendien is hij ook niet verlegen om even uit te leggen waarom hij een koi aankoopt. Dit is de uitleg van een gepassioneerd koikichi, en niet door mij. Ik kan mijn mening geven, maar of die op prijs gesteld wordt, weet ik ook niet. Ik probeer nochtans altijd zo dicht mogelijk bij de waarheid te blijven...

Nu moet ik eerlijk toegeven dat ik niet verwacht had om aan Polleke nog een koi te kunnen verkopen, dus het was toch een verrassing. Hij wil zijn vijverbestand zo beperkt mogelijk houden. Mensen die aan de vijvertoer deelnemen zullen verrast zijn door zijn collectie. De meeste van zijn koi die 80-85 cm zijn, werden aangekocht als tosai.

Deze "clowneske" sanke werd op de veiling van Momotaro aangekocht in april van dit jaar. Het is een type koi dat niet iedereen graag ziet, omwillen van het speciale patroon. Het is niet orthodox, maar eerder kenmerkend. Maeda San kan dit wil pruimen, en eerlijk gezegd heb ik altijd iets met neuzekes gehad. Ik kreeg ook nog foto's aan éénmaal thuis, en in de bijgevoegde mail stond letterlijk: Supersanke, Hey wauw Luc ze is mooier in de vijver dan ik dacht en ze zwemt al rustig rond (na een paar keer kieuwen spoelen). Dit zijn woorden van hem en niet van mij....

Tegelijkertijd liet hij nog foto's zien van zijn showa die hij eerder aankocht, en zijn mail zei het volgende:

Hey Luc hier eens even geprofiteerd van het goede weer ,en zo nog eens de toverbal of kindai gefotodingest. Ik ben benieuwd wat deze nog gaat doen want het sumi gaat nu al 2 jaar een beetje op en af. Maar geen probleem want het beste sumi komt normaal pas later tot finishing toe dacht ik maar het risico bestaat er wel in natuurlijk dat het nooit aan de oppervlakte zal verschijnen in dikke vette sumiplakken.

De koi is ook nog maar juist 3 jaar geworden dus nog in haar volledige gedaanteverwisseling als showa zijnde ,wat het ook word ik vind het schitterend om te volgen en deze koi zal altijd speciaal blijven omdat het een kindai showa is. De lengte weet ik niet juist, het is ne tamme en eet zeer goed dus laat ik ze liever doen, we hebben ze verleden jaar september nog gebowld en was 70cm toen. Ik wou een paar koi eind volgend jaar eens terug bowlen en updaten dan...

Mooi toch, of niet ? De betreffende showa waar het over gaat is deze showa 1211011.

Polleke was echter niet de enige die zijn koi kwam ophalen. Jeroen was ook van de partij. Jeroen is een klant van de eerste uurtjes, en ken ik reeds heel lang. (gelukkig). Vermits Jeroen veel weg is, koopt hij af en toe koi, die ik dan bij moet houden totdat hij weer in het land is. Jeroen houd van groot, en dat is deze Orenji Ogon zeker en vast.

Met zijn 92 cm is het de grootste koi in mijn bestand. Het is niet de koi met de meest adembenemende body, ondank het feit dat deze stevig en niet ingevallen is, maar wat niet is, kan misschien nog komen. Ze heeft ondertussen toch wat body bijgemaakt. Het voordeel van deze jumbo is dat hij nog betaalbaar is.

Moest de body enorm zijn, dan praten we over andere cijfers. Jeroen gelooft me niet, want hij denkt dat ze in Japan voor het oprapen zijn, maar daar komt hij nog wel achter, want hij is zeker eens van plan om mee te gaan. Ik lach me kreupel als we samen in Japan koi uit gaan kiezen...

Deze 2 showa verhuisden wel naar zijn vijver. De grotere showa is een overblijvende van de Taniguchi showa die dit jaar zeer slecht waren aangekomen...shame on you Taniguchi san, en ik ben bang dat deze niet meer goed komt. Het hi verdwijnt stilaan en ik ben bang dat dit helemaal weg zou kunnen gaan. Indien dit het geval is, zal ik de rekening presenteren aan Taniguchi San.

De kleinere echter is een 1ste prijs winnaar van de show in Bokrijk, (showa Sekiguchi) die in zijn klasse 1, overtuigend won. Ik heb deze toen meegenomen, omdat hij buiten het geweldig mooie patroon, de juiste maat had, namelijk 19 cm, wat precies goed was. Hier ben ik wel benieuwd achter....

Tenslotte posseerde hij nog met mijn potje honing dat ik telkens in een verpakking steek als ik iets verkoop via koiroyal. Enkel als de zending vanuit Arendonk vertrekt. Deze kleine attentie wordt meestal op prijs gesteld. Het is het gebaar dat telt....

Als allerlaatste nog een klein bericht over de zonnebloem van mijn buurman Louis, die ondertussen iedereen die bij Interkoi komt al bijna kent. De zonnebloem werd 430 cm gemeten, en Louis die ondertussen al enkele jaren in de 80 is, is apetrots op zijn zonnebloem. Ik heb hem dan ook als trotse bezitter even op de foto gezet.

Meer afbeeldingen