Een gouden gebaar van respect
Blijkbaar heeft ie voor mij toch een boontje. Dit keer kreeg ik een gouden biljet van 10 000 yen. Dit moest ik in mijn portefeuille steken dan zou er nog meer geld binnenkomen volgens Ryuki San.
Zelf heb ik nog een biljet van 1 000 000 dollar, en dat zal ik hem morgen overhandigen. Hij kan het biljet aan iedereen geven, maar toch gaf hij het aan mij. Zelf bewaarde hij ook nog een zilveren biljet, dat wou hij zelf houden.
Nu is het zo dat we allemaal samen moeten gaan eten omdat er in de buurt niet echt restaurants zijn waar ik kan gaan eten. Normaal ga ik nooit mee, maar hier moet ik in principe wel.
Nu moet ik zeggen dat dit een heel fijne avond was met bijzonder goed eten, maar vooral het feit dat alle kwekers hier samen waren, is al een unicum en bovendien kwamen ze ons stuk voor stuk de hand schudden en welkom heten. Buitengewoon beleefd, chapeau....
Als je over de aanwezige kwekers praat, dan zet ik ze even op een rijtje: Tamaura, Momotaro, Kentaro, Matsue, Ueno, Omosako, Kondo, Dainichi Toyota, en Nogami, allemaal bekendheden in de hoogste regionen van de koiwereld.
Mijn metgezel heeft het geluk gehad om een avond zoals deze eens mee te maken, en was vooral gecharmeerd van Omosako, die veel tijd aan hem besteedde.
Op een avond zoals deze wordt er wel flink uit de bol gedaan, maar dan wel zonder mij. Ik hou me altijd een beetje afwezig, want ik heb hier niet het karakter voor. Ik bekijk wel hoe het allemaal in zijn werk gaat.
Ik heb een aantal filmpjes gemaakt van hoe het er aan toe gaat op een avond zoals deze, en geloof me, het aantal pintjes en de flessen whiskey die er doorheen gaan is niet op te sommen.
Het is allemaal onschuldig want de kwekers zijn hardwerkende mensen, en een beetje ontspanning zal zeker geen kwaad kunnen.
Ik weet wel dat ik morgenvroeg de meest fitte aan de bus zal staan richting het laatste event van het voorjaar.