Ikeage Momotaro
Af en toe krijg ik hulp uit onverwachte hoek om een nieuwsitem te schrijven. Ik ben er altijd heel dankbaar voor.
Ditmaal werd het nieuwsitem aangeleverd door Toon. Ik zal Toon even situreren voor diegenen die hem niet kennen. Toon kreeg vorig jaar de gelegenheid om te gaan werken op de Momotaro koifarm.
Blijkbaar is dit hem goed bevallen, en dit jaar is hij teruggegaan om zijn plaats weer in te nemen. Telkens als Daisuke over Toon praat is dat met respect, en ik denk dat dit respect wederzijds is.
Ik ken Toon niet persoonlijk, maar ik weet dat hij begrijpt hoe moeilijk het is om dat te doen wat ik via Interkoi probeer te doen, namelijk een zo hoog mogelijke serie kwaliteitskoi van Momotaro levendig te houden. Ik ben dan ook dankbaar dat hij me dit artikel heeft toegestuurd.
Zijn verhaal wordt ondersteund door een aantal foto's, en door een prachtig filmpje over de ikeage waarvan sprake. Dit is zijn verhaal.
Tijdens mijn verblijf in Japan moet ik normaal dagelijks meehelpen met ikeage. Echter in de zomer zijn dit alleen maar jonge visjes voor de eerste, tweede of derde selectie. De wat oudere vissen die buiten zitten, zeg maar alles boven de 6 maanden, worden pas in het najaar geoogst.
Echter dit jaar waren er 2 vijvers waarvan de vissen al 3 weken niks meer aten, als het gevolg van parasieten. Daarom moesten deze vijvers noodgedwongen afgevist worden om vervolgens behandeld te worden in het vishuis.
Ikeage doen bij grote vissen is een stuk leuker dan bij het kleine grut, en dat komt vooral omdat meestal alle vissen in een keer gevangen worden. De eerste vijver ging vrij makkelijk en alle vissen werden in een keer gevangen. Bij de tweede vijver bleef er helaas een achter, en moesten wij de dag erna met een paar man en een schepnet achter de laatste vis aan, maar uiteindelijk werd ook deze gevangen.
Eenmaal in vishuis 5 geplaatst zagen de Koi er toch wel aardig gehavend uit. Ze zijn natuurlijk gaan springen en schuren, maar ook was de conditie van het water slecht. Door niet meer te eten waren de vissen ook enorm afgevallen. Ondanks alles was Adam erg optimistisch en verwachte dat na een paar weekjes de vissen een stuk beter uitzagen. De vissen hadden al een mooi formaat. Ze waren of nog net tosai, of net nisai geworden maar de grootste was al 56cm in juli, erg groot dus!
Het ging hier om niet zomaar vissen, maar Kohaku en Sanke van een nieuwe bloedlijn. De Koi van deze nieuwe lijn die in de buitenvijvers zaten waren van erg hoge kwaliteit en zelfs te goed voor de veiling. In deze nieuwe bloedlijn zit Sakai Fish Farm ingebouwd. Hiervoor hebben zij een paar jaar geleden Mako met SFF Sanke gekruist, ik weet alleen niet wie de male of female was. Daarna hebben ze, ik geloof een male uit deze kweek weer opnieuw met Mako gekruist, maar dan ver genoeg weg van de andere Mako lijn die in eerste instantie is gebruikt.
Het resultaat van deze kweek is nu dus nisai en erg goed op het eerste gezicht. Het sumi is mooi diep glanzend, maar ook het beni zag er erg goed uit, ondanks de slechte conditie. Ook hebben enkelen, zeker niet alle, een bouw die heel veel groei uitstraalt. Ik heb enkele filmpjes van ze gemaakt. Eerst een paar dagen na ikeage, en daarna weer enkele weken later. Ik ben erg benieuwd hoe ze er volgend jaar uitzien!
Toon Versteegen