Kwaliteit boven kwantiteit

Kwaliteit boven kwantiteit

• Bompa Borgmans
• 7 reacties
• 26 Feb 2020

Ik wil nog even terugkomen op het nieuwsitem van gisteren. Ik zit er de ganse dag mee in mijn hoofd en vraag me af wat ik er mee moet doen !

Dat mijn klanten en ook andere mensen hoge kwaliteitskoi willen dat staat als een paal boven water, wie niet. Als ik echter de rekensom ga maken wat een koi gaat kosten in de toekomst die dan zogezegd bij de top van Japan thuishoren, dan kan ik mij daar toch niet in vinden.

Ik moet bepaalde afwegingen maken of andere oplossingen zoeken. Nu heb ik een massa bagage dat ik kan gebruiken om bepaalde voordelen af te dwingen bij bepaalde  kwekers, maar of ik dat kan gebruiken is nog maar de vraag. We gaan het zondag weten, want dat wordt mijn eerste confrontatie.

Ik herinner me nog het begin van mijn carriëre, met name bijvoorbeeld de 42 reeks. Voor velen misschien een onbekende faktor, maar voor anderen onder u toch nog een bekend gegeven. In die tijd kocht ik 42 tosai voor een menselijk bedrag, die kon ik een seizoen in Japan laten en verkopen voor 1250 euro...dat was toen. Een voorbeeld was de 42-reeks die begon met nummertje 8 of koi uit 2008. Er werden onlangs trouwens nog koi van getoond uit deze serie. Nadien volgden er nog andere series zoals vorig jaar de 64 serie en noem maar op.

Nu begrijp ik we; waar ze  naartoe willen, en deze evolutie is al geruime tijd aan de gang. Ze willen minder koi bijhouden en de kwaliteit opdrijven, daarbij speelt natuurlijk de gezondheid tijdens de azukari periode een grote rol.  Ik betwijfel ook niet dat ze dit kunnen, maar het decimeert de markt gevoelig en de vraag is nog maar of ik daarin mee wil gaan.

Ik word eigenlijk gedwongen om deze evolutie te volgen of om andere oplossingen te zoeken, tenzij ik mijn bagage kan uitspelen wat ik gegarandeerd ga doen. Ik heb het op dit ogenblik al moeilijk met de prijzen die ik moet hanteren. Denk niet dat ik niet begrijp wat de prijzen inhouden...ik weet dat maar al te goed, want  ik draag tenslotte de risico's.

Het koigebeuren wordt een elitair gegeven, en dat is een spijtige zaak. Ik ga moeten herbronnen, mij aanpassen of andere oplossingen zoeken. Het wordt een spannend jaar in ieder geval. Feit is dat het moeilijk zal worden om nog koi verder te laten groeien, tenzij....

Langs de andere kant schrikt het de handelaren misschien ook af en wordt de concurrentie minder sterk, alhoewel ik dat betwijfel. De manier hoe zij met geld smijten laat niet veel fantasie achter. Ik zal me echter weren zoals een duiveltje in een glas water.

Bovendien moet ik volgende week even proeven hoe het zit met de gevolgen van het coronavirus. Zal dit gevolgen hebben voor het aantal gegadigden of zal dit geen effect hebben. Volgende week zal ik het weten bij de 3 veilingen die gepland staan. 

Zaterdag vertrek ik naar Japan, dus ben ik ook niet aanwezig. Steun Ben want hij zal de zaak openhouden en je kent het spreekwoord...als de kat van huis is....

Ondertussen worden stelselmatig nog koi opgehaald. Iets waar ik dit jaar heel blij mee ben. Vandaag worden er minimaal al 5 koi opgehaald, en niet van de kleinste, maar daarover morgen meer natuurlijk. Gisteren was Ingo aan de beurt. 

De eerst Hoshikin verliet het huis. Met een goedgevuld buikje vertrekt ze richting Maastricht, waar ze veel mensen blij zal maken. Na een zwaar weekend carnaval werd het tijd om de showa op te halen, dacht Ingo. Hij had ook geprofiteerd van het aanbod tijdens mijn vakantie waardoor hij een waardebon had gewonnen. Deze waardebon werd gebruikt om een jaar voer aan te kopen, wat op zich een hele besparing was.

Nu is het bang afwachten voor de verdere evolutie in het koigebeuren en de stappen die ik moet ondernemen. Ik had mijn doelstellingen in mijn geheugen opgenomen maar ik weet niet of deze nu nog realiseerbaar gaan zijn. Het zal pompen of verzuipen zijn....

DE EERSTE VEILING IN 2007

Voor de liefhebbers heb ik er nog een aantal foto's bijgedaan van de eerste veiling bij Momotaro die ik in 2007 heb meegedaan. Het was toen vrij amateuristisch en heeft altijd een impact op mij gemaakt. Het was toen een vreemd gebeuren om te bieden op een koi. Ondertussen is het toch mijn specialiteit geworden. Je denkt misschien dat het eenvoudig is je hand opsteken, maar dat is het gegarandeerd niet. Je moet weten wat je doet...en ik weet het precies.

 

Meer afbeeldingen