Weer de laatste dag in Japan

Weer de laatste dag in Japan

• Bompa Borgmans
• 3 reacties
• 11 Apr 2024

De zon brak door op onze laatste dag in Japan en beloofde een drukke, maar bevredigende dag te worden. We begonnen vroeg, om 7:30 uur, en maakten ons op voor een bezoek aan Hirasawa. De stralen van de ochtendzon streelden ons gezicht terwijl we genoten van het heerlijke weer.

Met precisie en vloeiendheid begonnen we aan onze taken, als een goed geoliede machine. Twee van ons waren belast met het zorgvuldig selecteren van koi, terwijl een ander de koi sok hanteerde en ikzelf de laatste hand legde aan de selectie. Na het vullen van de bowl, volgde een gezamenlijke controle om er zeker van te zijn dat we de juiste keuzes hadden gemaakt. Gelukkig verliep alles voorspoedig, waardoor we wat kostbare tijd overhielden voor de rest van de dag.

Daarna was het tijd voor een bezoek aan Danichi. Nico had me uitgenodigd om te beoordelen of een prachtige showa de moeite waard was om nog een jaar in Japan te blijven. De bakken waren gevuld met adembenemende koi die een lust voor het oog waren. Mijn persoonlijke mening was echter dat de showa een van de beste exemplaren in de vijver was.

Ik vroeg de manager of ze goed genoeg was om te blijven, en het antwoord was volmondig ja. De conclusie was duidelijk: de showa zou nog een jaar in Japan blijven. Ik keek al uit naar november om haar weer te zien schitteren.

Na een korte stop bij een lokale winkel voor een broodje en wat te drinken, vervolgden we onze reis naar Isa. Eerder die week hadden we al een bezoek gebracht aan Isa en waren we onder de indruk van een prachtige vijver met showa.

Het net gleed door het water terwijl we zorgvuldig acht koi selecteerden, waarbij ik ervoor zorgde dat ze allemaal vrouwtjes waren. Na een grondige controle, inclusief die van Isa zelf, besloten we drie koi af te wijzen waarbij we er twee direct retourneerden. Uiteindelijk werden vijf showa van uitstekende kwaliteit aangekocht, na een korte discussie over de prijs. Deze zullen binnenkort in Azukari gaan en in oktober uit de mudponds komen.

Terug in de auto deelden we onze voldoening. Ramon merkte op: "Dit hebben we mooi gefikst." Het was inderdaad een geslaagde trip, en nu was het tijd om ons voor te bereiden op de terugreis.

*************************************************** 

Naast de aankopen door het team van André en Ramon, deed Johan ook nog een duit in het zakje, en niet de minste duit zo te zien. Een machtige vrouwelijke sanke van mijn persoonlijke lievelings oyakoi Momoko, waarvan je hiernaast een foto ziet..

Een geweldige sanke met een uitstraling om U tegen te zeggen. Maar liefst 37 cm, dat beloofd. Het koppeke is nog wat gelig, maar dat heeft te maken met het kleurvoer waar ze in Japan niet krenterig mee zijn. Bij de ene koi heeft dat veel effect, bij de andere wat minder.

Vergeef het haar, het zal mettertijd verdwijnen want het velletje is momenteel nog dun, het zal  wel  opdikken. Het is een super aankoop in mijn ogen. Bovendien gaat de stamboom van Momoko al meer dan 20 jaar terug. Ik weet natuurlijk de stamboom niet, dus deze oyakoi moet ergens een kleindochter, of wie weet een achterkleindochter zijn van de originele Momoko die vroeger vele harten beroerde.

Het brengt trouwens nostalgische gevoelens naar boven toen het nog gemoedelijker was om in Japan koi aan te kopen en dat je regelmatig aanwezig was bij het monsteren van oyakoi. Helaas tijden veranderen, maar de gevoelens van toen blijven.

Ik zou ieder aanraden om contact op te nemen met Johan, want prijstechnisch wil hij hier in meedenken, dus laat de kans niet liggen zou ik zeggen. De gegevens van de sanke vind je onder deze link.

Meer afbeeldingen