De vakantie staat voor de deur...

De vakantie staat voor de deur...

• Bompa Borgmans
• Nog geen reactie
• 29 Jun 2014

Vakantie, vakantie, voetbal, wielrennen, tennis, het kan niet op. Je merkt het aan alles, maar gelukkig is er nog steeds interesse voor koi.

Polleke kwam rond 11 uur aangetoetert, en ik was blij, want dan had ik zeker iemand om tegen te praten. Mijn angst was echter ongegrond, want ik zou willen dat iedere zaterdag zoals deze was.

Iedereen weet dat ik mij vooral toeleg op een bepaald koisegment, en dan krijg je daar natuurlijk ook de klanten voor. Af en toe koop ik wat tosai, maar mijn voorliefde gaat ongetwijfeld uit naar de nisai van 55-60 cm met een bepaalde potentie.

Ik weet dat ik tosai in huis moet hebben om toch bepaalde mensen over een barriëre te helpen, en vermoedelijk zal ik me toch blijven engageren om opnieuw jumbo tosai aan te kopen..., wait and see is de boodschap.

Nu zijn er mensen die denken dat goede tosai goedkoper zijn dan goede nisai, maar niets is minder waar. Het probleem waar ik mee zit, is dat er zeer weinig HQ tosai naar Europa komen, vooral omdat deze te duur zijn. In de Japanse gedachtengang kan een tosai nog alle dromen waarmaken, terwijl een nisai al een groot deel van zijn potentie blootlegt.

Er is niets moeilijker om van een goede tosai een goede nisai te maken, en het vergt enige kennis en geluk om je doel te bereiken. Over het algemeen geld dat je 10 tot 20 tosai moet aankopen om 1 goede over te houden. Gewoonlijk laat men dan ook de gelukte exemplaren zien en niet diegenen die het sop van de kolen niet waard zijn.

Mijn probleem is nu dat ik niet graag lelijke vissen heb rondzwemmen. Ik wil mooie vissen zien. Dat moeten niet persé toppers zijn, want die kan ik toch niet betalen. Mijn doelstelling is om in zijn algemeenheid goede en mooie vissen te laten zien aan de mensen, en hoe meer ik koi bowl, hoe meer ik van mezelf overtuigt ben dat ik het goed doe.

Jan en Nadine kwamen voor een kohaku, en als men het zo expliciet vraag, dan zet ik een aantal nisai kohaku in de bowl van rond de 60 cm die allen in een "betaalbare prijsklasse" zitten. Zelfs nu geeft het nog een enorme kick om een bowl zoals deze te kunnen presenteren. Voor de fun, of meer voor mezelf zet ik er dan een sanke bij, waarvan ik het gevoel heb dat deze wel eens hoge ogen zou kunnen gooien. Als je nu het radertje onder het filmpje van youtube nog eens op HD quality zet, dan worden de koi nog mooier.

Elimineer dan één voor één de koi die je niet je voorkeur genieten en je blijft met de koi van je keuze over. In dit geval een mannelijke kohaku van Momotaro die ik op de veiling van dit jaar kocht in Japan. Is dit wel een man zullen velen zich afvragen ? Inderdaad, dit is één van de nieuwe generatie Momotaro mannen die in de toekomst nog veel van zich zullen laten horen.

Ik vond dit een bijzonder aangename kohaku met een zeer speciaal patroon, goede huidkwaliteit en wat voor mij belangrijk is, een bepaalde totaal uitstraling, waardoor de koi misschien niet beantwoord aan showkwaliteiten, maar wel aan mijn koibeleving. Dit is wat ik wil verkopen, dit is wat ook Interkoi in de toekomst uit wil blijven stralen. Toch mooi een bowl nisai kohaku van ± 60 cm nietwaar ? Ik denk dat alle aanwezigen het met mij eens waren.

Speciale aandacht schonk ik aan één Sekiguchi Showa. Dit is een tosai die ik op facebook zette om mijn publiciteit warm te houden en om mensen naar Arendonk te lokken natuurlijk. Deze showa kwam echter serieus onder vuur te liggen, en wel zozeer in negatieve zin, dat ik me serieus ergerde. Er werd zelfs gesuggereerd dat dit een kohaku was, of een sanke. Ik begon me blauw te ergeren, en heb besloten om deze showa speciaal op te volgen en de evolutie te blijven schetsen.

Is dit nu een topper. Neen hoor, daar gaat het niet over. Dit is "een propere showa" uit de stal van Sekiguchi die in mijn ogen zeer beloftevol is, en die op dit moment positief veranderd, en die op dit ogenblik laat zien hoe veranderlijk een tosai kan zijn. De tosai is ondertussen juist over de 30 cm en heeft in mijn ogen nog heel wat in petto.

Hij of zij is één van de 28 showa die Matthijs uitgezocht heeft tijdens de Japanreis in Maart, en die ik allemaal van de website heb weggehaald omdat ze zo weinig succes hadden. Laat ze maar rustig buiten genieten, tenminste nog voor enkele dagen, want vandaag of morgen gaan ze terug naar binnen en ga ik ze een badje geven van 25° zodat ze nog een 10-15 cm kunnen groeien tegen oktober.

Ronald en Helga kwamen kijken naar een mukashi ogon, waarvan ik er nog 2 heb zitten. Nu zijn dit soort koi niet mijn specialiteit, en zal het ook nooit worden. Ronald kende er op zijn minst evenveel van als ik. Hij was niet echt overtuigd van de kwaliteit en wou ze toch even in de bowl. Hij kon er niet veel aan afkeuren. De bouw was stevig, hij wist dat bijna alle Mukashi via de kweker Matsu werden aangeboden, dus zijn kennis was niet gering. De luster van de koi was sterk en bijzonder aangenaam, maar wat ik zeker en vast kon garanderen was het karakter van deze mukashi.

Het karakter is iets wat je zelden kan kopen. Dat moet je steeds afwachten, maar als ze geruime tijd bij mij zitten, dan weet ik wel welk karakter de koi hebben, en dit was één van de voortrekkers. Tenslotte besloten ze toch deze mukashi aan te kopen, en ik hoop dat hij goed terechtkomt.

Een showa die eindelijk zijn thuis heeft gevonden is deze Momotaro showa. Ik kocht haar aan op de veiling van november 2011 als nisai, waarvan ik nog een filmpje van kan laten zien.

Ik was superblij met deze aankoop, echt ik vond dit een prachtshowa die volledig beantwoordde aan mijn verlangens betreffende een showa. Ze was ook verschrikkellijk duur in een tijd dat de yen ons ook niet gunstig gezind was. Deze showa situeert zich nog in de overgang van shiro showa naar de mako bloedlijnen.

Het probleem ? Ik kreeg haar niet verkocht, ondanks het feit dat velen het een geweldige showa vonden, en ze groeide niet echt zoals ik het graag zou zien. Toegegeven ik kan ze niet echt laten groeien, want daar heb ik de faciliteiten niet voor, maar een groei zoals de meesten kwam er ook niet uit. Ze zal nu rond de 62-63 cm zijn zou ik denken en ik kocht haar op 53 cm. Uiteindelijk moet je eieren voor je geld kiezen en verkoop je met verlies. Ik hoop echter nog altijd dat ze toch ooit eens zal doorschieten en plotseling haar come back maakt. Ze is geweldig mooi, ze blijft geweldig mooi, en ik blijf erin geloven. Het zou niet de eerste keer zijn dat een koi toch die drive krijgt na een aantal jaren om toch te laten zien wat erin zit. Ze heeft meegedaan aan de show in bokrijk, maar helaas geen prijs gewonnen.

Een koi die Peter wel kwam ophalen en die 2de werd in zijn reeks, was deze budo koromo. Spierwit, mooi patroon, je moet er van houden. Zo zijn er vandaag toch weer 4 koi die een weg naar huis hebben gevonden, en die hopelijk nog wat van zich laten horen in de toekomst.

Terwijl Polleke overtuigt poseerde voor deze unieke Tesla, was deze plezierige zaterdag weer voorbij. Ik zou willen dat alle zaterdagen waren zoals deze, maar daar heb ik echter de hulp van jullie voor nodig.

Meer afbeeldingen