3 jaar hebben we er voor gezorgd

3 jaar hebben we er voor gezorgd

• Bompa Borgmans
• Nog geen reactie
• 07 Aug 2011

En sta me toe dat ik nu nog eens even sentimenteel doe….Helena heeft haar thuis gevonden.

Helena, genoemd naar mijn 4de kleinkind is vertrokken richting Den Haag. Ik weet het, ik ben sentimenteel als ik de namen van mijn kleinkinderen geef aan bepaalde vissen. Zo is Sofia, een tancho Momotaro naar Zwolle gegaan, en zijn de anderen ook al lang vertrokken.

Ik heb nog maar één koi met de naam van één van mijn kleinkinderen en dat is mijn 5de kleinkind, pas geboren, met de naam Alejandra, alechandra uitgesproken, met de tong in lispelstand, want de moeder is nu éénmaal Spaanse.

Maar als je nu de vurigheid van de originele Helena bekijkt, de diepwerkende kracht van haar ogen, en de onmiskenbare deugnietenblik, die in praktijk ook zo doordringend is, maar oh zo verleidelijk kunnen worden, past deze dan niet bij de de showa die nu verkocht is ? Zelfs de kleuren van het strikje passen perfect bij de kleuren van de koi. Toeval of niet, maar de naam siert haar.

Helena kan een gouden toekomst tegemoet gaan. Menigeen heeft haar nog kunnen bewonderen op de show in Appeltern, waar ze 2de werd in haar klasse en variëteit. Deze koi heeft nog een heel hoog tategoigehalte, want deze is nog zeker niet aan het einde van haar latijn. Wij hebben ze gekocht, verzorgd en gevormd gedurende 3 jaar tot de koi die ze nu is, Patrick en Cindy moeten ze nu omtoveren tot de koi die ze kan worden.

Ik moet dringend zorgen dat ik nog wat kleinkinderen bij heb, want ik kom namen te kort…

Bye, bye Helena

Naast het vertrek van Helena, zijn er nog talrijk indringende gesprekken geweest met mensen die zich blijkbaar aangetrokken voelen in positieve zin met elkaar. Ik zit er bij en ik kijk er naar, maar ik zie het graag gebeuren.

Als mensen zich kunnen vinden in dezelde filosofiën over koi, als mensen elkaar respecteren op hetzelfde niveau, als mensen dezelde drang naar kennis delen, dan is er misschien iets moois in de maak.

Paul, Ben en Rini blijken op hetzelfde niveau te converseren, en terwijl ik en Eddy aan de zijlijn toekijken, genieten wij op onze manier van hun. Je bent nooit te oud om te leren , en ik ben altijd leergierig geweest. Op het ogenblik als dit trio de koi bekijkt en beoordeelt, treden we in een andere dimensie, waar je enkel moet luisteren, de informatie opzwelgen en genieten van het moment.

Ik zou willen dat we dit met meerdere mensen konden doen en delen….want dat is pas puur genieten van de koihobby….de kracht van Shinji, is ook de kracht van Interkoi, en dit heeft alleen te maken met het pure genieten van de dingen zoals ze zijn.

En last but not least, nog even het verhaal van de bezige bijtjes die volop aanwezig waren op onze zaterdag. Ik had een plastic flesje opengesneden en omgedraaid, zodat de wespen hierin zouden kruipen om ons niet verder te vervelen.

De wespen die erin vlogen, bleven halstarrig proberen om terug uit het flesje te komen, wat zo goed als onmogelijk was. Totdat een fanatieke wesp zich langs de zijkant omhoog friemelde en ze via een heel klein gaatje de vrijheid opnieuw probeerde te vinden. Door de hulp van een tweede wesp, die haar als het ware omhoog duwde, won de overlevingsdrang het van de onvermijdelijke dood van deze wesp, en vond ze, hoe onvoorstelbaar het ook moge zijn, de kracht om zich tussen de plastic wanden omhoog te wriemelen en te ontsnappen, wat ik via foto heb kunnen vastleggen.

Een onbelangrijk verhaal, maar toch mooi om te lezen en te zien. Ik wil hiermee alleen maar zeggen dat alle onbelangrijke dingen in ons leven toch ook belangrijk zijn. De kracht van Shinji en de kracht van Interkoi is ook de kracht van de natuur, en dit was een mooi voorbeeld om het via dit beeldverhaal te illustreren.

Filmpjes blijven mooi vind ik:

Shiro van Dainishi uit Sakura

Karashigoi van Cindy

Eén van onze tategoi

Meer afbeeldingen