Bezigheidstherapie

Bezigheidstherapie

• Bompa Borgmans
• Nog geen reactie
• 14 May 2008

Eigenlijk geldt het voor alle dieren: ze moeten zich niet vervelen, dan hebben ze het beter naar hun zin. En hoe intelligenter en levendiger ze zijn, hoe meer dat ze bezig moeten worden gehouden. Hoe zit dat dan met onze koi?

Een klimtoestel voor een hamster, zodat ie er af en toe lekker in kan klauteren. Een krop sla opgehangen in een kippenhok, zodat de kippen er net bij kunnen en flink moeten werken om er een stukje vanaf te kunnen trekken. Bananen ingevroren in een blok ijs of opgehangen in een moeilijk bereikbare tak van een boom, zodat de chimpansees in het opvangcentrum er tijden mee bezig zijn om hun hapje te bemachtigen. Bezigheidstherapie voor dieren in optima forma! Want, zo is de gedachte, een actief en geïnteresseerd dier, is een happy dier.

Geldt dat ook voor onze koi, onvermoeibare en nieuwsgierige scharrelaar dat hij van huis uit is?

Oké, ik weet het dat we onze menselijke gedachtenwereld niet moeten projecteren op dieren met een fractie aan hersencellen. Maar toch...

Soms zie ik vijvers, recht toe, recht aan, zonder enige opsmuk, waar de koi doelloos hun obligate rondjes zwemmen. Niets te ontdekken bij die vissen dat ook maar lijkt op een schim van geïnteresseerdheid, activiteit of nieuwsgierigheid.

Toen ik een achttal jaren geleden mijn zoveelste vijver ontwierp, heb ik lang geaarzeld over de vraag of ik een plantenborder aan zou leggen. Achteraf ben ik blij dat ik het gedaan heb. Het is niet meer dan een veredelde betonnen en gepolyesterede gleuf aan de rand van de vijverwand, variërend in breedte van 30 tot 50 cm., 40 cm. diep en zo'n zes meter lang. Het staat er vol met allerlei waterplanten, al overheerst de woekerende waternavel. Mooi voor decoratie. Mooi ook voor een tikkeltje ondersteuning bij de nitraatafbraak. Maar achteraf nog mooier voor de koi zelf.

Het ligt minder dan een decimeter onder het wateroppervlak en de koi kunnen eigenlijk niet bij de planten. Althans toch niet helemaal. Als ik korrels op het water strooi, snoepen ze die binnen de kortste keren op. Maar enkele korrels strooi ik tussen de planten...

En daar begint de bezigheidstherapie voor mijn visjes. Ze kunnen de korrels niet zien, maar ze weten dat ze er liggen. Ze ruiken ze. Met verve tillen ze zich met kop en schouders uit het water in een fervente poging zich over de rand te laten glijden. Oerwoudgeluiden zijn een slap aftreksel van de kakafonie van geluid dat zich combineert in het smakken, woelen, plonsen en happen dat de koi maken in de quest voor dat ene korreltje van 5 mm. doosnee.

En als ik mijn troetels hun koppen tussen de waternavel zie steken en de zon reflecteert op hun gekleurde ruggen, dan weet ik het zeker: actieve en geïnteresseerde koi zijn happy koi. En die worden niet zo snel ziek....

Rini Groothuis