Het einde van de show

Het einde van de show

• Bompa Borgmans
• Nog geen reactie
• 21 Aug 2017

Zoals altijd gaat alles voorbij. Alleen als het voorbij is kan je terugkijken op wat er geweest is. Hoe ouder je wordt, hoe meer je bewust wordt dat alles eindig is, zo ook met de show in Arcen.

Er was bijzonder veel volk, de auto’s kwamen in colonnes aangereden, het weer zat goed en de stemming zat er ook goed in. Ik denk dat de 25ste editie een succes mag genoemd worden.

Wat me wel opviel is dat ik weinig bekenden ben tegengekomen. Raar maar waar. Weliswaar wordt ik regelmatig begroet en roepen onbekenden plotseling ‘’hoi bompa”, wat me toch een glimlach op de lippen tovert. Raar gevoel om ongekend toch zo bekend te zijn…

Daarom was het ook de ganse zondag een beetje alleen rondwandelen. Niet dat ik daar veel problemen mee heb, want tenslotte wordt ik tegenwoordig toch bestempeld als de “lone wolf” hoor ik af en toe…Ik kan daar echter niets aan doen, ik ben zoals ik gebekt ben.

Gisteren voelde ik me echter een vreemde in de koiwereld. Ik word overal vriendelijk onthaald, maar op de één of andere manier blijf ik toch altijd afgezonderd of heb ik het gevoel dat ik niet volledig opgenomen word in het wereldje van de koibusiness. Het zal wel aan mezelf liggen veronderstel ik…

Vermits ik geen stand had en alleen maar kon rondgaan, heb ik de vrijheid genomen om even de kasteeltuinen te zien. Een verademing, want die mogen echt wel gezien worden.

Ik heb wat foto’s gemaakt om je een indruk te geven, en ik heb vanuit een hoger punt in de tuin een kort overzichtsfilmpje gemaakt. van de koishow, zodat je een indruk krijgt van de grootse organisatie.

Hierdoor liep ik wel de prijsuitreiking mis, en toen ik hoorde dat de prijsuitreiking er was hoorde ik ook dat ik te laat was. Ik heb mijn prijzen dan ook maar nadien op gaan halen. In mijn gedachten zou het 15.00 uur zijn vooraleer de prijsuitreiking zou komen, maar blijkbaar was dit fout !

Wie nog interesse heeft in een “beker of plakkaat” van de prijswinnaars, hoeft enkel maar de koi aan te kopen, en je mag de prijs en oorkonde meenemen.

Tijdens de show word ik helaas al opgefokt om de koi te debenchen, of terug in te laden. Het werd tijd, want de koi begonnen degelijk met de vinnen te knijpen. Ze voelden zich kennelijk niet gelukkig, ondanks het feit dat de verzorging volgens mij tip top was, voor zover ik het kan beoordelen.

Ik stond op een bijzonder slechte plaats om in te laden. Ik stond in het midden van de smalle strook tussen de stands en de vaten, een slechtere plaats kan je eigenlijk niet bedenken.

Ik moest dan ook een bijzondere manier bedenken om me als eerste te plaatsen om binnen te komen want anders zou het een kwestie van aanschuiven worden. Ik ga niet uitleggen hoe, maar ik stond inderdaad als eerste in de rij, zodat ik mij, sorry voor de anderen, strategisch kon plaatsen om mijn koi in te laden.

Ik kon dan ook niet anders dan mijn auto naast mijn vat te zetten en iedereen te blokkeren die eventueel verder moest. Tja…het is ik of de anderen, het spijt me erg, maar het is niet opzettelijk.

Ik zou de raad willen geven aan de organisatie om een systeem in te bouwen, en dat hoeft echt niet moeilijk te zijn, om een soort rondgang samen te stellen, zodat je via de nummers van de vaten de toegang geeft om te debenchen. Ik wil de betweter niet zijn, maar het is een hekel punt, en het is bijzonder enerveus op het einde van de show. Het is een reden om niet te komen.

Gelukkig dat ik mij als eerste had gemanoeuvreerd, spijtig dat ik ditmaal helaas helemaal alleen was om alles in te laden. Het waren acht dozen dat moest geladen worden, dus dat nam geruime tijd in beslag, en ondertussen werd ik opgehitst door de wachtenden, wat ik volledig begrijp…

Nogmaals, het spijt me, maar ik zou me daar als organisatie toch eens over beraden en een denktank inschakelen om dat probleem tactisch op te lossen, zonder dat er iemand bevoordeeld wordt.

Ik hoop dat deze kritiek me niet zuur opbreekt, want ik weet hoe gevoelig kritiek is…

In ieder geval was voor mij de weg vrij nadat ik de vissen ingepakt had, en kon ik rustig naar huis om de koi eindelijk in hun normale omgeving los te laten.

Ik was rond 20.00 uur thuis, en zoals je kan zien op het filmpje zwemmen de koi ontspannen rond in hun voorlopige vijver die tijdelijk dient doet als revalidatie vijver ! Nog eventjes en ze mogen naar buiten...

De shows zijn ten einde…op naar een periode en voorbereidingen voor het najaar. Laat ons hopen dat september en oktober de rustige maanden worden die nog veel goeds kunnen brengen !

Meer afbeeldingen