Nou moe

Nou moe

En dat zeg ik niet zomaar omdat ik het graag zeg, maar omdat het een dankbare en hoogst “aangename” dag was gisteren.

De verkoop lag eventjes stil, maar kwam terug tot leven gisteren en daar ben ik heel blij mee want zonder voedsel kan je niet leven.

Vermits ik bovendien nog de moeilijke taak op mij genomen heb om enkel koi te verkopen en dat zo ook wens te doen, is het nog moeilijker dan je denkt.

Ik ben er bijna zeker van dat Interkoi het enige bedrijf is dat kan overleven door enkel het verkopen van koi en dit niet als bijberoep moet doen. Hopelijk kan dat zo blijven.

We hebben dan ook de gelegenheid te baat genomen om een aantal prachtige vissen te bowlen en na te kijken, want af en toe is dat ook nodig.

Ik begin met 2 “die hards” van koi doe bij mij onder de noemer vallen van één van de beste aankopen die ik als tosai en nisai heb gedaan.

Ik heb ze even in de bowl gezet om na te kijken, want beide koi zijn verkocht en moeten binnenkort naar huis. De eigenaar zit echter in Amerika momenteel en komt pas volgende maand terug.

Nu moet ik hier toch even een klein verhaal bij vermelden. Iedereen spreekt altijd over de belangrijkheid van huidkwaliteit, wat het neusje van de zalm is bij koi.

Nu heb ik de omstaanders hun mening gevraagd welke koi hun het beste bevalt bij deze 2 grootmachten, en allen gaan voor de sanke.

Niets op tegen, een voorbeeld van schoonheid, maar…als je het huidje van de showa vergelijkt, dan is dit nog stukken beter dan het huidje van de sanke. Misschien moeilijk te zien op film, maar geloof ons maar voor één keer…

Toch wordt er in dit geval gekozen voor de sanke, en waarom ? Grootte en body halen het toch van de huidkwaliteit is ons oordeel…dat hebben we trouwens ook gezien op de euregio koishow waar mijn persoonlijke showa een onverdiende 2de plaats kreeg, dat mij nog altijd stoort.

Ook hier werd persoonlijke smaak en patroon bovengesteld op het huidje dat bij mijn showa meer dan top was. Ze had op zijn minst adult champion of een tategoi award moeten krijgen in mijn ogen…het zit me nog altijd dwars….

Maar ik heb nog een hele litanie af te werken, en ik weet dat jullie niet te lang naar mijn gezeur willen luisteren.

Een 2de schoonheid waar ik ieder moment van de dag meer en meer van geniet is toch wel deze Takigawa kohaku. Meerdere mensen hebben hun kans laten liggen om deze tegen een gematigde prijs aan te kopen. Dat wordt nu moeilijker en moeilijker.

Ik ga ze mee naar de show nemen, en ik verwacht niet dat ze een prijs zal halen omdat ze misschien nog wat tekort komt tegen de gerenommeerde gekochte winnaars, maar deze kohaku is gewoon de moeite om te bekijken.

Een huidje om van te dromen, een fukurin om van in zwijm te vallen, een patroon dat ieders oogballen streelt, een bouw dat zwaar is, maar niet voldoet aan de meest gestelde eisen tegenwoordig.

Ik lig er niet van wakker, want deze kohaku komt uit de oudere Donguru bloedlijn van Sakai, en niet uit de modernere lijnen waarbij het staarteinde voller is en de bouw iets meer sigaarvormig, maar zoals ik dikwijls zeg…het zal me worst wezen…Ik hou gewoon van deze kohaku….

Bram droomt van deze showa, maar dromen zijn soms bedrog. Het verslavingsmoment is toe aan het slaan, maar het momentum van de verslaving is nog niet ver genoeg gevorderd.

Het komt nog, dat voel ik in mijn fijngevoelige haartjes, en het ogenblik komt dat hij zich door het koivirus zal laten leiden en de stap zal zetten naar het koikichi gevoelspatroon…ocharme Bart….

Nog even de kohaku gebowld die ik van de week ook aangeboden heb voor een zachte prijs. Hier ga ik weinig woorden aan vuil maken. Het aanbod is nog geldig tot deze middag 12 uur en daarna is dit niet meer geldig. Kans gekregen, kans verkeken…

Vermits het de laatste dag is van de zware korting, (ik ben er nog niet goed van) was de kans om een interessante koi aan te kopen aanwezig en werden er toch een aantal koi gebowld die nog steeds rondzwemmen.

Je mag zeggen wat je wil, maar deze selectie die weinig succes inhield, mogen op dit moment gerust blijven doorzwemmen. Ze zullen vroeg of laat hun eigenaar vinden en dan hoef ik de korting niet meer te geven. Ga ze maar zoeken tegen deze prijzen, je zult van een kale reis terugkomen.

De bowl nog even vervolledigd met een showa die prijstechisch gewoon belachelijk is, maar uiteindelijk toch verkocht werd. 2 van deze 5 koi hebben nu toch een nieuwe eigenaar gevonden, waarbij ik nog een detailfilmpje laat zien van de sanke.

84 cm is deze kohaku ondertussen gemeten. Ze is 4 jaar en heeft me bloed en tranen gekost om in te kopen. Ze is gewoon geweldig en ik kan er van blijven genieten.

De aanwezigen hebben er goed naar gekeken en geloof me als ik zeg dat iedereen deze kohaku in zijn vijver wil hebben. Ze heeft een minpuntje, maar dit werd ook duidelijk vermeld toen ik ze aankocht, maar dat minpuntje weegt niet op tegen de rest.

Zowel de uitstraling als de bouw is in mijn ogen fenomenaal, en ik denk zelfs dat het een koi is waarbij een mogelijkheid naar 95 cm haalbaar is. Ik ben ontzettend benieuwd naar de toekomst…

Last but not least een kohaku van sakai die ik kocht op de veiling anno december 2018. Een fluwelen huidje, een patroon dat enkel beter en beter zal worden naarmate ze groter wordt, en ze gaat naar een vijver die alles in het werk zal zetten om een gepast vervolg te geven aan deze kohaku.

De vijver van Jack is een vijver zoals wij die graag hebben. Niet voor het oog, maar voor het hart. Net zoals de vijver van Polleke, de vijver van Ben en van nog meerdere klanten Interkoi die het belang van ontwikkelen als hoogste goed inschatten.

Ik zal het nog één keer formuleren vooraleer ik de vraag voorgeschoteld krijg hoe wij vijveren: heel eenvoudig, nee nog eenvoudiger...Constante temperatuur, liefst gecontroleerd rond de 22°, een zweem van zweefalgen, maar ook hier weer onder controle zoals je kan zien in het filmpje, kleien zodat de mineralen toegevoegd worden, rust, rust en nog eens rust, stroming en zuurstof, en vooral buiten niet binnen. De teri krijg je nooit te zien als de koi binnen zwemmen... als bewijs kan ik enkel de filmpjes laten zien zoals vandaag, en als je de teri niet ziet, dan moet je naar de brillenmaker....

Ik zie hier een aantal bekenden rondzwemmen die jullie niet zullen herkennen, maar ik wel. Ik herken uiteraard double face, de showa van Sekiguchi, de kohaku van Momotaro die naar het schijnt geweldig goed is ontwikkeld, de showa van Momotaro die ondertussen ook al wel 10 jaar moet zijn, de sanke van Sakai, en god weet welke nog meer die ik niet dadelijk zie…

Misschien, heel misschien en als ik het lief vraag, zal ik nog wel eens een update krijgen van deze koi, ik kijk er nu al naar uit…of misschien wacht Jack wel totdat hij ze in een show kan inzetten….

Vind je dit verhaal te langdradig ? Klik dan op 2.

Vind je dit verhaal de moeite om te lezen ? Klik dan op 1

Het bozemanneke mag zijn ding doen, het stoort me niet meer….

Meer afbeeldingen

Nou moe: afbeelding 1
Nou moe: afbeelding 2
Nou moe: afbeelding 3
Nou moe: afbeelding 4
Nou moe: afbeelding 5

Laat Een Reactie Achter

Nog geen reactie

Openingsuren

Zaterdag: Van 11.00 tot 14.00 uur.
Wil je later op zaterdag komen, maak dan even een afspraak
Zondag: Van 10.00 tot 12.00 uur, of nadien op afspraak.

Overige dagen: op afspraak.
GSM: +32 (0)478 36 74 74

Koi v/d week

2402001

sanke 2402001
inlove funny surprised sad angry thumbsup yesimage/svg+xml noimage/svg+xml