Happy koi

Happy koi

• Bompa Borgmans
• Nog geen reactie
• 30 Jul 2008

De regen klettert tegen mijn ramen met de snelheid van een Sanchez in de afdaling van de Tourmalet. En jeetje, die kan als een lawine afdalen, dus het regent echt katten en honden. Inktzwarte wolken leggen een zware, dreigende deken over het land. De vijver lijkt één grote opspattende fontein. De sluizen zijn door de weergoden helemaal open gezet; donder en bliksem wisselen elkaar in rap tempo af. Ik tel de seconden. Vijf en het dondert weer. Zeus raast in alle toonaarden.

Wervelende handpalm

Elk nadeel heeft zijn voordeel, zei een jaargenoot eens. Mooie gelegeheid om eens een dvd-tje op te zetten. Ik heb nog wat opnames liggen van de ZNA-show van vorig jaar. Fantastische vissen waaronder een 105 cm. sanke van Momotaro en een ochiba van maar liefst 116 cm! Hoe zou zoiets voelen aan de hengel? Oeps, Rini toch. Bloed kruipt waar het niet gaan kan...

In het centrum van mijn aandacht worden de koi in grote plastic zakken in de vaten gelegd. Twee, soms drie man zijn nodig om de loodzware zakken in alle veiligheid in het vat te hijsen. De zakken worden geopend. Alles volgens plan, zo lijkt het. Nu zal de vis wel zijn, zij het beperkte, vrijheid in het vat krijgen. Niet dus. Met wuivende bewegingen van zijn hand wervelt de man wat vatwater in de plastic transportzak. Hij knijpt de zak dicht en wacht een paar minuten. Vervolgens opent hij de zak en opnieuw wervelt zijn handpalm een nieuwe hoeveelheid water in de zak. Tot drie keer toe herhaalt hij dat ritueel, waarna hij uiteindelijk de showvis in het vat laat glijden. Zo gewennen ze dus in Japan de koi aan ander water. Typisch.

Chemische samenstelling

Toen ik die beelden zag, moest ik denken aan de manier waarop wij een aangekochte koi in onze vijver introduceren. Toch geen belangenloze aangelegenheid. Gewoonlijk laten we de vis in de transportzak een twintigtal minuten op het vijverwater drijven, alvorens hem in zijn nieuwe onderkomen te laten glijden. Dit om eventuele temperatuursverschillen tussen het transportwater en het vijverwater te verevenen. De verstandigen onder ons waken er daarbij voor dat er zo weinig mogelijk water van uit de zak in de vijver terecht komt. Er kan immers een verhooogde hoeveelheid ammoniak en faeces in zitten.

Iedere keer als een koi verplaatst wordt, hetzij van een dealer naar de vijver of naar de quarantaine bak van een klant, hetzij van de quarantainebak naar de vijver, is er sprake van een risico. De vis moet acclimatiseren, moet wennen aan de chemische samenstelling van zijn nieuwe omgeving en aan zijn toekomstige maatjes in de vijver. Boeken leren ons dat we de transportzak een tijdje op het water moeten laten drijven, zodat de watertemperaturen kunnen matchen.

Maar is dat voldoende voor probleemloos acclimatiseren? Water is de leefomgeving van onze koi. En water heeft een bepaalde chemische samenstelling. En het ene water is het andere niet. De samenstelling verschilt van de ene vijver ten opzichte van de andere. Net zoals de lucht waarin wij leven nergens hetzelfde is. Laatst las ik een artikel waarin werd gesteld, dat als wij teruggeplaatst zouden kunnen worden naar de Middeleeuwen, wij het daar nog geen half jaar uit zouden houden. Wij zouden sterven vanwege de heersende omstandigheden!

Het is niet voldoende om een nieuwe koi alleen aan de temperatuur te laten wennen. Aanpassen aan de chemische samenstelling van het water waarin onze koi terecht komt, met als belangrijkste parameter de pH, daar gaat het om. Als we koi importeren uit Japan, doen we toch ook iets meer dan alleen op het temperatuursverschil letten?!

Wie een koi niet goed overzet, kan dat merken aan zijn gedrag. De vis kan gaan springen en de neiging om dat te doen kan enkele dagen duren. Wat u ook veel zult zien, is het fenomeen van luchthappen. De nieuwe koi rijst naar de oppervlakte, neemt een hap lucht en duikt met een staartslag naar onder, een spoor van bellen achter zich trekkend. De vis kan na een tijdje ook stil op de bodem gaan liggen, ten teken dat hij zich niet bijster lekker voelt.

Het enige ritueel

Wat is nou een goede manier om een nieuwe koi te laten wennen aan zijn toekomstige omgeving?

Welnu, u komt thuis met uw doos en transportzak, waarin uw fraaie aanwinst met gemengde gevoelens verblijft. Uw gevoelens zijn daarentegen evident: u verkeert in de zevende hemel of daaromtrent en wilt uw koi zo snel mogelijk in de vijver zien zwemmen. Een alleszins menselijke wens.

U haalt de zak uit de doos en legt hem op het water, hetzij van uw vijver of van uw quarantainebak. U meet daarvan de temperatuur en de pH. U maakt de zak open en meet vervolgens de temperatuur en de pH van het transportwater. In dezelfde flow haalt u met een kannetje of bakje een paar liter water uit de zak en gooit dat weg. Daarna voegt u dezelfde hoeveelheid vijverwater toe aan de zak. En dit ritueel herhaalt u elke vijf minuten totdat temperatuur en pH van beiden nagenoeg gelijk zijn. Tenslotte manoeuvreert u de koi met zachte hand naar achteren en laat hem in zijn nieuwe onderkomen glijden.

Omslachtig? Misschien, maar zeker risicobeperkend. Uw koi zal zich meteen bij zijn nieuwe maatjes voegen, de omgeving nieuwsgierig verkennen en al vrij snel geneigd zijn om te gaan eten. U kunt nu met volle teugen gaan genieten.

Waarvan akte!

Rini Groothuis