Een lovenswaardige daad

Een lovenswaardige daad

• Bompa Borgmans
• 7 reacties
• 28 Mar 2020

In 2018 kocht ik een sanke van Taniguchi San. Even een filmpje laten zien zodat je weet waarover het gaat. Normaal zou ze eind 2018 naar huis komen, maar door omstandigheden besloot ik om ze tot in het voorjaar in Japan te laten.

Het vervolg kan je wel raden. De problemen bij Taniguchi verhinderde hem om koi te versturen. Gelukkig behoorde ze tot de koi die niet besmet waren en het enige probleem was dat ze nog een seizoen in Japan moest blijven.

Ondertussen was ze verkocht aan Henry, die bijzonder blij was met deze sanke. Toen ik eind 2019 een bezoek bracht aan Taniguchi bemerkte ik in de vlugte al een gedrag dat niet 100% in orde was, maar door de drukte en het verzamelen van info over de nog resterende koi werd er niet speciaal op gelet.

Toen ze aankwam werd het euvel beter zichtbaar en wat ik vreesde gebeurde ook. Een zwemblaasprobleem, een technisch mankement dat gelukkig niet dikwijls voorkomt, maar dat behoorlijk nefast is voor koi.

In Japan behandelen ze het met antibiotica heb ik me laten vertellen, maar hier wordt een zware operatie regelmatig uitgevoerd door Rob Heijmans. Na overleg werd de operatie ook  hier uitgevoerd zoals je kan zien in dit filmpje.

Er is een slaagkans, maar die is procentueel niet groot. Rob zegt van 80%, maari ik heb mijn twijfels. Het maakt ook verder niet uit, en in het begin had ik een goed gevoel ddat het goed ging komen. Ze zwom rustig mee rond, en vertoonde geen problemen meer.

Voor mensen die het probleem niet kennen. Er wordt water in de luchtblaas opgeslagen, waardoor de koi zijn zwemgedrag niet meer kan regelen en dat hij meestal op de grond blijft liggen. Als de koi dan toch eens naar boven komt om een hapje mee te eten, zul je zien dat ze zware slagen met de staart  maakt, dus moeite moet doen om omhoog te komen. Daarna gaat ze weer in een hoekje liggen weg te kwijnen.

Na de operatie was ik dus quasie enthousiast en blij, en ook de klant hoopte dat het nu in orde was. Na een tijdje echter begonnen de symptomen weer op te spelen, en ik begreep dat het einde verhaal was. Ik zou deze moeten laten inslapen.

Even Henry gecontacteerd voor overleg, en we besloten om de sanke te laten inslapen. Na het emotionele verlies zit je ook nog met het financiële verlies, en dan kan je misschien zeggen dat is niet belangrijk, maar dat is niet zo, dat speelt ook altijd een rol. Ik ga hier niet teveel over uitweiden, klanten die bij Interkoi klant zijn, weten hoe ik problemen oplos.

De dag dat ik de koi wou laten inslapen, moest me nog even van het hart dat het niet gelukt was en belde ik Rob op om het verhaal van de klant en de koi te bespreken, en ook uit te leggen hoe zwaar Henry het had met het verlies van de koi.

Rob deed toen een grootmoedig aanbod, wat ik nog altijd op prijs stel. Hij zou de koi komen ophalen, nogmaals behandelen en haar speciaal behandelen zodat er toch nog hoop is dat de sanke het zou overleven.

Het verhaal verteld Rob zelf, toen hij de sanke gisteren kwam ophalen. Ik kan het geweldig op prijs stellen dat hij dit nog eens wil proberen om alsnog de sanke in orde te krijgen. Ik hoop dat het lukt natuurlijk en het is nu afwachten wat het resultaat gaat zijn. Duimen maar.... 

HET VOELT RAAR AAN

Het geeft geen prettig gevoel vandaag. Het is de eerste keer in 13/14 jaar dat ik verplicht op zaterdag sluit, buiten de momenten dat ik in Japan ben. Mensen zouden blij zijn als ze misschien niet moeten werken, ik helaas niet.

Ik moet me aan de regels houden, dat ben ik verplicht en moet ik ook doen ten overstaan van mijn medemensen. Ik zal wel aanwezig zijn tussen 11.00 en 13.00 uur om de  nodige verzorging van de koi te doen. Voor de rest zal ik me doorslepen door de opgedragen quarantainedagen, die in België verlengd zijn tot 19 april...nog bijna een hele maand. 

Misschien ga ik wat koi filmen, of in promotie zetten...nee dat verrek ik....