Een woordje uitleg

Een woordje uitleg

• Bompa Borgmans
• 37 reacties
• 08 Jan 2021

Misschien niet nodig, maar toch wil ik even via deze weg even wat vragen beantwoorden. Eerst en vooral: het is geen Covid. Ik ben 2 x getest en 2x negatief bevonden. Dus dat was al een zekerheid.

Pas nu wordt  het me duidelijk wat Johan bedoelde met 'Amai Luc je ziet er slecht uit'. Ik nam er geen aanstoot aan, want ik ken Johan al langer en een ironische opmerking is hem wel eigen, maar misschien had ik beter moeten weten, want het ging eigenlijk niet goed.

Ik voelde dat het niet zo goed ging, maar eigenwijs als ik was dacht ik mijn toverformule om me zelf te genezen weer wel kon aanspreken. Na 70 jaar zo goed als nooit werkonbekwaam te zijn geweest, en bijna nooit zo ziek geweest dat ik het niet kon overwinnen, was dit een nieuwe ervaring....

Op zaterdag 26 december was het zover, de beer was geveld ! Ik werd altijd aanzien als sterk en krachtig en kreeg dikwijls te horen dat ik nog een beer van een vent was, en dat was eigenlijk ook zo, niets was me te veel of te zwaar tot 26 december.

Ben stuurde me naar huis, het ging niet meer, en raar maar waar ik deed wat ik anders nooit zou doen....ik luisterde. De week erna probeerde ik nog te vechten tegen iets dat ik niet kende. Covid ? Neen, na een eerste test bleek dit negatief te zijn, dan maar weer verder strijden. Ik sliep 20 uur van de 24 maar zonder resultaat.

Op 7 dagen tijd en 7 kg afgevallen moest  ik de strijd staken. Mijn kleinkinderen gingen na het afscheid schreeuwend naar huis, dat deed de spreekwoordelijke druppel overlopen, dat mocht niet. Op zondag 3 januari ging ik schoorvoetend naar de spoed voor dringende opname.

Mijn eerste kennismaking met het ziekenhuis ! Ik was ooit één keer toen ik jong was in het ziekenhuis om mijn amandelen te laten trekken, ik was toen een jaar of 6, maar ik herinner me nog dat ik het ganse ziekenhuis op stelten zette omdat ik ijs moest hebben. Daarna nog ooit 1 uur om stenen op de nieren weg te spuiten, dus dit was echt de eerste kennismaking met een langer verblijf in het ziekenhuis.

Eerlijk....ik voelde me oud, en dat was geen prettig gevoel. Een halve dag testen, een eeuwigheid....en ondertussen was ik 10 kg afgevallen, Ik werd onderzocht en behandeld met antibiotica en allerlei andere medicamenten. Ik was moe, pompaf en kon geen kracht meer ontwikkelen...een echte ramp voor mij. Het afvallen is meegenomen, maar vermoedelijk niet de goede manier. Ik weeg nu nog 97 kg en dat is eeuwen geleden. 

Ik maakte me zorgen om de  koi natuurlijk, maar gelukkig komt dan Ben in het verhaal, een trouwe bondgenoot waar  ik geen 100, maar 110% op kan rekenen. Ook nieuwsitems schrijven kon niet meer, ik vond de kracht en de inspiratie niet meer.

Na enkele dagen kwamen ze met een diagnose: een infectie in het bloed in combinatie met een longonsteking en een aanval van suiker. Een dodelijke combinatie die ik dit keer niet baas kon.

Het duurde nog enkele dagen dat ik beter werd. Ik was wel versteld van de professionele verzorging in het ziekenhuis, zowel  het personeel als de verpleegsters kenden hun werk en waren super vriendelijk. Een aangename ervaring die ik niet verwacht had. Zelfs het eten was menselijk, niets op af te keuren.

Ondertussen werd ik beter en beter en voel de kracht terugkomen. Gelukkig kon ik alles online opvolgen, fakturen betalen, mensen beantwoorden en alle lopende zaken opvolgen. 

Ik was ook blij met de vele bezorgde mensen die toch vroegen hoe het met me ging. Ik werd verrast door het kaartje dat was toegestuurd door trouwe vrienden.  Het was inspannend om alles te beantwoorden, maar ik hoop toch zoveel mogelijk opgevolgd te hebben.

Donderdag was het eindelijk zover....ik mocht naar huis....een zegen ! Dus ik besloot dat jullie recht hadden op een woordje uitleg. Het is niet mijn gewoonte om hierover te praten, ik hou  het liever binnenskamer, maar in dit geval vond ik dat mijn lezers een woordje uitleg verdienden.

Ik ben nog niet 100% fit, hou het op 70%, maar de rest zal wel volgen. Vandaag ga ik weer aan het werk, want de verantwoordelijkheid voor mijn klanten weegt zwaar en de vijvers moeten ook onderhouden blijven.

Ik zal zaterdag in ieder geval open zijn van 11.00 tot 16.00 uur en zoals altijd is iedereen welkom. Zondag ben ik echter gesloten, tenzij er mensen zijn die een afspraak willen maken. En als laatste moet  ik natuurlijk mijn vrouw bedanken voor de goede zorgen, onontbeerlijk en ontzettend op prijs gesteld. Bijna 55 jaar zijn we bij elkaar, het is niet niets !