Het zal je dag maar wezen

Het zal je dag maar wezen

• Bompa Borgmans
• Nog geen reactie
• 03 Aug 2016

Veel mensen maken een afspraak door de week omdat ze op zaterdag of zondag niet kunnen komen door hun werkzaamheden.

Bovendien heeft het ook een voordeel dat je je tijd uitsluitend aan hen kan spenderen, en dat is mooi meegenomen.

Het probleem is dat alle koi momenteel buiten zwemmen, en als het weer tegenwerkt is dat onvoorspelbaar en zorgt het voor veel ongemakken.

Gelukkig heb ik enkele grote parasols die hun dienst kunnen doen bij veel regenval, maar het grote probleem dikwijls is, dat ik de koi die ik wens te bowlen niet kan zien door de druppels die op het water vallen.

Maar we proberen altijd overal een mouw aan te passen ! Zo ook bij mijn eerste koiliefhebber die wel een grote passie had om de beste koi te zien die ik nog heb zitten.

Mijn bestand is goed uitgedund, maar wat er nog overblijft is werkelijk van wereldklasse. Tenminste zo denk ik erover, want iedere dag geniet ik met volle teugen van de ronrdzwemmende koi.

Ik heb een filmpje gemaakt van al wat er gebowld is, en ik heb dat filmpje aan elkaar gekoppeld, zodat je bijna 20% van mijn bestand kan zien. Dit resulteert in een filmpje van 7 minuten.

Ik heb veel gebowld, te veel, maar als je wil verkopen kan het soms niet anders. Ik ga proberen om nu de koi zoveel mogelijk met rust te laten en enkel te bowlen als er specifiek naar een koi gevraagd wordt, maar dat is oh zo moeilijk.

Ik zie aan het gedrag van de koi dat ze het er moeilijk mee hebben, want van het moment als ze horen dat ik eraan kom, proberen ze beschutting te zoeken onder de zonnewerende winddoeken.

Soms hoop ik dat ze eraan gewoon worden dat ze gebowld worden en dat ze zelf in het net zwemmen op aanvraag, maar dat zit er voorlopig niet in. Het is in ieder geval telkens een belemmering in de ontwikkeling en daar is niets aan te doen.

Als je het filmpje bekijkt, en je ziet één lelijke koi, zeg het mij aub, want ik kan geen enkele lelijke koi vinden. De ene zal al wel mooier zijn dan de andere, of zal meer op je netvliezen branden, maar echt een lelijke of een slechte zie ik niet in het filmpje rondzwemmen.

De keuze is nog niet definitief gemaakt door de nobele onbekende, maar dat zal ik vrijdag wel te weten komen, zo is mij beloofd...

Het onderhoud nam wel een dikke 3 uur in beslag, maar daarna was het de beurt aan Kathy en haar ouders die hun zinnen al een tijdje gezet hadden op een tancho.

Die heb ik nog verschillende van vorig jaar, waaronder een aantal tancho van Sakai, en een groter exemplaar van Momotaro, die allen al een jaar rondzwemmen en wonderwel niet verkocht werden.

Hun keuze viel tenslotte op de tancho van Momotaro, een goede keuze.

Zijn tancho is bijzonder goed, zoniet perfect, maar staat heel lichtjes naar links gecentreerd. De kleur van de rode bol was echter nog dieprood en had niets van zijn charme ingeboet.

Soms hoor ik wel eens van mensen dat de rode bol verdwijnt, en de vraag is dan hoe dat kan. Ik kan er maar één antwoord op geven, en dat is dat er te veel behandelingsmiddelen zijn gebruikt in zijn leven, zodat de lever aangetast wordt, wat zijn weerslag heeft op de kleur.

Of dit wetenschap is weet ik niet, maar dat is wat mij kenbaar is. Op een tancho zoals deze durf ik graag 100% garantie geven, want die tancho verdwijnt niet, tenzij er rare dingen gebeuren waar ik geen weet van heb.

Waar hij echter naartoe gaat gebeuren er geen rare dingen, daar ben ik zeker van !

Alles bij elkaar was het een imponerende dag met genieten van veel goede koi onder barre omstandigheden, maar waar het koiliefhebbersgevoel zeker de bovenhand haalde. Je moet er maar wat voor over hebben ! De passie voor koi is onbetaalbaar....