Rood, geel en blauw

Rood, geel en blauw

• Bompa Borgmans
• Nog geen reactie
• 16 Sep 2017

Dit zijn zowat de laatste koi die naar huis gaan. Ik zorg er nu al een maand of 9 voor, maar uiteindelijk worden ze opgehaald.

De reden was het bouwen van een nieuwe vijver die nu pas opgestart en ingedraaid was. Na enig advies betreffende de opstart van de vijver was het moment suprème aangebroken.

Maar eerst wou men toch nog een kijkje nemen naar de 2 overblijvende ginrin benigoi die van de eerste lichting kwamen. Beide ginrin benigoi waren om en bij de 46-48 cm en zagen er goed uit. Een keuze maken is altijd moeilijk, want je wil altijd de beste kiezen.

Als je dan tenslotte je keuze hebt gemaakt en de koi zit nog alleen in de bowl, dan is het stukken eenvoudiger, want dan moet je niet meer vergelijken. Iedere koi heeft zijn goede en minder goede punten, en je zult steeds een afweging moeten maken wat betreft de koi die je kiest.

Op deze ogenblikken moet je de keuze aan de mensen overlaten, want het zijn tenslotte zij die er altijd naar moeten kijken en van moeten genieten. Dan tot de orde van de dag, want de winnende asagi in Japan met zijn vele prijzen en de karashigoi met de rode oogjes werden klaargemaakt voor vertrek.

Deze asagi werd eerste op de wakagoi show, nam de landenprijs in ontvangst en werd ook nog als beste in zijn variëteit gekozen. Hij of zij was van 33 doorgegroeid naar 38 cm, en de benigoi tikte 65 cm. Deze was binnengekomen op 57 cm in februari dit jaar toen ze binnenkwam.

De kleur vond ik altijd bloedmooi, meer kigoi dan karashigoi misschien, maar van een verrassende schoonheid. De oyakoi is een combinatie tussen chagoi en kigoi als ik me niet vergis, en dan krijg je blijkbaar meerdere kleurtinten.

Ik koop nooit veel karashigoi, en het is eigenlijk Jeroen van Keulen die deze voor mij uitzoekt in het Noorden. Ik kan er altijd op vertrouwen dat de kwaliteit in orde is. Jeroen weet ook welke koi ik koop en komt niet af met het lagere segment dat voor een appel en een ei te koop is. Na het inpakken gingen ze richting Weert als ik me niet vergis.

Ondertussen wordt er af en toe de vraag gesteld, ook door mij hoe koi soms na transport uit de zak komen. Ondertussen heb ik er al wat ervaring in opgebouwd, maar het blijft toch altijd spannend om te zien of ze goed aangekomen zijn.

Fabio had een serieuze reis achter de rug zoals je van de week in het nieuwsitem hebt gelezen. Ik wist dat hij er ook lang over zou doen om terug naar huis te rijden met zijn wagen.

Ik wist ook dat hij nog een aantal uren onderweg in zijn auto zou slapen vooraleer hij thuis zou komen, dus in totaal zouden de koi toch een 20-tal uur onderweg zijn.

Altijd spannend om hun aankomst te zien. Ik was dan ook blij om een filmpje te ontvangen en te zien dat alles goed verlopen is.

Bovendien krijgen we nog een kleine rondleiding in zijn bedrijfje te zien, dat gelegen is in Parma. Aangename en vriendelijk man met het hart op de goede plaats.

Meer afbeeldingen