Bob in Kiruna, Zweden

Bob in Kiruna, Zweden

• Bompa Borgmans
• Nog geen reactie
• 03 Feb 2018

Nu zul je je afvragen wie er nu koi houdt in Kiruna, Zweden, maar dit verhaal gaat niet over koi. Dit verhaal gaat over de toch wel excentrieke hobby of bezigheid van Bob.

Dit is zijn verhaal:

Zoals sommigen van jullie misschien wel weten of gezien hebben op Facebook, werk ik met sledehonden in Kiruna, Zweden. Dit doe ik nu voor het 2e seizoen en het blijft geweldig om te doen.

Ik zal eens uitleggen wat ik hier doe op een dag en wat we allemaal doen met de honden.

Alle honden die wij hebben zijn Alaskan Husky’s, dat wil zeggen dat het geen echt ras is maar dat er vroeger Siberische husky’s (je weet wel, met die dikke vacht en blauwe ogen) met jachthonden, herders, enzovoorts, noem het en het zit erin.

Geen chihuahua’s en staffordshire’s natuurlijk, alleen oertypes die gemaakt zijn voor de kou en een groot uithoudingsvermogen hebben. Hierdoor is dit soort van superieure ‘ras’ ontstaan dat nu grotendeels gebruikt wordt als werk-hond in toerisme, en wedstrijden.

Hiervan doen wij allebei, waarvan het brood verdient wordt met het toerisme, en het ‘plezier’ wordt beleeft met de wedstrijden. Ik zeg ‘plezier’ want het kan soms flink afzien zijn door slaapgebrek en kou.

Een normale toeristen-dag gaat als volgt

We voeren de honden meestal om 8 uur, dit is omdat de eerste tour om 10 uur is en de honden op z’n minst 2 uur nodig hebben om het voer te verteren voor ze een grote inspanning gaan leveren. Dus mijn dag begint dan om 7:15 zodat ik kan gaan ontbijten voor de dag begint.

Nadat we gevoerd hebben moeten we ‘poop scoopen’ wat simpelweg betekent dat we de hokken ontdoen van de hondenpoep. Dit is vrij simpel omdat alles bevroren is, het is een beetje zoals golf, je tikt het in je emmer en gaat naar de volgende.

Hier zijn we meestal mee klaar rond 9 uur, en kunnen we dus nog ongeveer een half uur a drie kwartier rustig aan doen. Dan rond half 10 starten we de auto’s om ze een beetje op te warmen en te ‘defrosten’, dan halen we de gasten op bij hun hotel en krijgen ze kleding van ons zodat ze het warm hebben en hun eigen kleding schoon en droog blijft.

Zodra ze klaar zijn met omkleden kunnen ze me helpen met het aandoen van het harnas van de honden. Meestal hebben we 12 honden voor de slee, dit duurt meestal een minuut of 10 voor ze allemaal klaar zijn om te gaan.

Eenmaal tijdens de tour wordt uitgelegd wat we met de honden doen en wat voor honden het zijn. En op de helft va de tour stoppen we bij en traditionele Sami-tent, een luvvu.

Hier is van te voren iemand heen gegaan om vuur te maken en daar het water op te koken voor koffie of thee, en hier wordt natuurlijk een gebakje bij geserveerd. Dan de weg terug naar de kennel, en eenmaal terug kunnen de mensen vaak helpen met de honden hun harnas uit te doen en ze terug te stoppen in hun hok. Dan kunnen de mensen zelf ook weer omkleden en kunnen we ze weer terug brengen naar hun hotel.

Dan buiten de tours om doen we ook mee aan races, en niet zomaar races, de eigenaar van het bedrijf doet mee aan de langste race ter wereld. Dit is de Iditarod, officieel 1049 mijlen wat neer komt op 1688 km.

Mats Pettersson, de eigenaar, gaat het dit jaar voor de 5e keer doen.

Deze race is in het begin van maart en dus redelijk aan het eind van het seizoen terwijl je nog goede temperaturen hebt. En met goede temperaturen bedoel ik lekker koud, -15/-20 of kouder. In het begin van het raceseizoen, wat meestal na het nieuwe jaar begint, doen we voorbereidende races waar we de honden ‘klaarstomen’ voor de langere races, denk aan kortere races van bijvoorbeeld 170 km/300 km.

Dit zijn de races die wij als werknemers bij de kennel mogen doen. Hieraan komen vele uren training aan te pas, niet zozeer voor ons maar voor de honden, we gaan regelmatig, 1 a 2x per week op training en trainen dan het uithoudingsvermogen van de honden, we doen dan 70/80 km, met 1 pauze van 5/10 minuten, in een keer.

In deze pauze geven we ze een snack wat bestaat uit een stuk bevroren worst om het maar even simpel te zeggen. Dit doen we om het gewicht van de honden op pijl te houden, de honden die racen in -30/40/50 kunnen namelijk per dag zo’n 10.000 calorieën verbranden, zie daar maar is tegenop te eten! We trainen de honden dus zo dat als we stoppen, wat meestal om de 40 km is, om zo’n stuk worst te nemen.

Nu heb ik dit seizoen de Troms Quest gedaan, deze race is 170 km lang, en wordt meestal gedaan door mid-distance teams, teams die een hogere gemiddelde snelheid hebben en dus sneller zijn dan wij, long-distance teams. Wij gaan altijd rond de 15 km per uur, terwijl zij eerder 20 km per uur rennen en soms nog harder.

De kortere races doen we dus alleen als training en niet om mee te doen met de prijzen. Dit jaar zijn de vrouw van de eigenaar (lotta) en ik naar Overbygd gegaan om de race te doen.

Deze race van 170 km wordt opgesplitst in 2x 85 km en hiertussen ben je verplicht 5 uur te rusten, wij hebben het eerste stuk in ongeveer 6 uur gedaan en de tweede ook.

Tijdens deze race ga je door bossen, over meren, rivieren en bergen. Hiervan zijn de bergen het lastigst omdat je natuurlijk een heel stuk omhoog moet, dit is zowel zwaar voor de honden als voor de berijder, want wij moeten vaak mee steppen of zelfs rennen en/of duwen.

Dit is overdag niet zo erg maar de 2e ronde is in de nacht en dat brengt weer hele andere uitdagingen met zich mee. Even voor de duidelijkheid, mijn start was om 11:23, reken daarbij 6 uur rennen, maakt 17:23, plus 5 uur rust (waarvan ik zelf misschien anderhalf uur geslapen heb) toen mocht ik dus om 22:35 weer starten, en tel er dan weer 6 uur bij op voor de tweede ronde.

Ik was dus terug rond 4:45 in de ochtend. Je kan je wel voorstellen dat dat slopend is. Desalniettemin is het geweldig om te doen, leuk om nieuwe plekken te zien met de honden die je al een paar maanden intensief traint. Lotta’s team is 8e geworden en ik 11e van de 27 deelnemers, heel netjes dus!

Ik hoop aan het einde van het seizoen nog een aantal races te doen, of dit gaat lukken weet ik nog niet, ik ben namelijk niet de enige die aan races mee wil doen in de kennel.

Terwijl ik dit zit te schrijven zit ik in onze cabin in the middle of nowhere met twee gasten die 2 dagen lang hun eigen hondenteam berijden, en overnachten in onze cabin zonder stromend water of elektriciteit, back to the basics, heerlijk....

Bob van Niekerk

INTERESSANT OF NIET

Het gaat ditmaal niet over koi, maar over totaal iets anders. Misschien dat het je niet interesseert, misschien vindt je het juist mooi om wel op te volgen. Interkoi heeft iedere dat nog 600-1000 lezers unieke lezers per dag, en het zou fijn zijn om te weten of dit soort nieuws, zeg maar exclusieve hobby's van klanten ook interessant is om te volgen.

Vind je dat het interessant is om te lezen, klik op 1, zeg je dat het niet interessant is als het over koi gaat, klik dan 2...

Moest het positief zijn, dan zijn er misschien nog klanten die een exclusieve hobby bezitten en daar een groter bereik mee willen krijgen dan via het vergankelijke Faceboek...

Uiteraard komt de koihobby nog altijd op de eerste en enige plaats !

Meer afbeeldingen