Het vervolg van gisteren goedmaken

Het vervolg van gisteren goedmaken

• Bompa Borgmans
• 4 reacties
• 05 Mar 2020

Het was de bedoeling om zoals bijna ieder jaar trouw een aantal tosai van Taniguchi te selecteren en aan te bieden inclusief verblijf als azukari tot oktober/november.

We gingen met volle verwachtingen naar Taniguchi San en zouden niets liever doen dan High Quality tosai aanbieden, vooral omdat ik weet dat zijn koi meer dan goed zijn. Prijstechnisch haalbare tosai voor een aangename prijs, maar dit jaar vang ik achter het net, of ik moet tevreden zijn met koi die ik niet wil.

De zoektocht was dan al vroeg gedaan en terwijl Darren een 80-tal koi uitzocht, meestal ginrin karashigoi en soorgelijke koi, maar dan heel klein, nam ik de tijd om enkele koi te bowlen en te filmen die op de Chugoku veiling zouden worden aangeboden van Taniguchi San.

Deze koi heb ik ondertussen op facebook losgelaten. De enige die me interessant overkwam was de meerstaps sanke van 63 cm. Als je echter het startbod van 500 000 yen in ogenschouw neemt, dan is het echter een voor mij niet haalbare, laat staan verkoopbare koi. Einde verhaal dus...

Ik moet wel zeggen dat ik wat medelijden kreeg met Taniguchi San. Het is een verdienstelijke kweker die getroffen werd door de KHV ziekte, en ik ben bang dat het een hele strijd zal worden om er terug uit te komen. Alle koi, zowel oyakai als alle andere boven de 3 jaar moesten worden ingeslapen en ik herinner me nog de foto's met een karrevracht aan koi op de vrachtwagens. Iets om nooit te vergeten.

Moest het enigszins helpen dan zou ik een aantal koi gekocht hebben, maar dan moesten ze wel gepast hebben in mijn systeem, en dat was helaas niet. Alle koi die momenteel in Arendonk zwemmen van Taniguchi zijn bijzonder gezond en zwemmen als de beste rond, een plezier om naar te kijken.

Dan maar terug naar Sakai FF. De biedingen op de veilingvissen werd in het bijzijn van alle mensen gedaan, wat ik toch een pluspunt vond. Ik had enkele biedingen op tosai, en daarvan had ik er 2 te pakken. Deze werden ook in een minimum tijd verkocht

Op de nisai had ik geen biedingen lopen, want ik vond het startbod van de koi die ik wou te hoog. Een startbod is mooi, maar dan ben je er nog niet. Wat moet je bieden ? Je bent altijd bang dat je teveel bied, en als je niet genoeg bied dan vis je ook achter het net. Bij de normale gang van zaken kan je nog de kat uit de boom kijken en toeslaan als het kan, maar dat was nu niet mogelijk.

De twee die ik te pakken had, waren wel heel populair. Je zult ze vermoedelijk al gezien hebben, dus ik laat gewoon nog even de filmpjes voorbij komen.

Sanke SA-V20-3372 en Kohaku KO-V20-3313

Het duurde tot een eindje in de namiddag, maar door de Corona toestand waren er bepaalde koi waar geen bod op was gekomen. Wat doet Kentaro dan ? Hij gaat bowl per bowl af, bekijkt de koi en geeft een bepaalde korting afhankelijk van de kwaliteit van de koi.

De meeste waren de kleinere visjes, en daar was dan ook het meeste werk aan. Om het zo eerlijk mogelijk te laten verlopen moet je je hand opsteken als je de koi in kwestie wil kopen. Zijn er meerdere kandidaten, dan wordt het het lievelingsspel van de Japanners gespeeld: Papier - schaar - rots, ik heb er een rothekel aan. Ik laat het altijd door Olav doen in mijn plaats. De winnaar krijgt de koi toegewezen.

Papier - rots - schaar

Papier - rots - schaar

Papier - rots - schaar

De nisai die verkocht waren werden ondertussen terug naar hun verblijfplaats gebracht, zodat er op de overblijvende nisai nog kon geboden worden. Het waren er  nogal wat, en ik heb enkele keer meegedaan, maar helaas zonder succes. Dan maar proberen van politiek te veranderen dacht ik bij mezelf.

Er was een sanke die ik dolgraag zou hebben, maar dan ook dolgraag. Zijn startbod was 500 000 yen, en hij bracht de prijs terug naar 300 000 yen. Dit was mijn moment, maar er hadden zich minstens 8 mensen aangeboden om het spel te spelen. Dat was teveel, daar moest ik iets op vinden.

Onmiddellijk zei ik  dat ik 350 000 yen wou bieden op deze sanke, en iedereen trok zijn hand terug, behalve....jawel zalle Beppu van Beppu koifarm. Dat was nu  nog mijn enigste tegenstander. Je hebt 50% kans, maar ik was de slechte verliezer. Ik verloor en ik was kwaad op Beppu ! Dat je tegen een kweker moet verliezen vind ik dan nog eens dubbel erg. Het ging over deze sanke....ik lig er af en toe nog van wakker.

Wel kwam ik te weten dat Filip Saerens het zwaarste bod had gedaan op de in mijn ogen mooiste sanke van de veiling. Dat deze naar België komt is een eer en ik kan alleen maar zeggen: een dikke proficiat, want het is een prachtbeest. Het was mijn absolute dreamkoi, en ik hoop dat de evolutie positief zal zijn. Hopelijk zullen we ze tegen komen, want deze vergeet ik niet. 

Terwijl heel het spellement gaande was heb ik af en toe nog geprobeerd een nisai te bemachtigen, maar helaas dit keer geen geluk. Wel had ik andere gedachten en die moest ik nog proberen te verzilveren. Er was iets wat ik gezien had, en waar ik met Kentaro over wou onderhandelen, maar weer verliep het niet zoals gepland.

De koi waar ik het over had, was aan een Maleisiër toegezegd. Kentaro kon hem niet bereiken om te vragen of hij de koi nog wou of niet, maar hij kon de optienemer niet bereiken. Ik heb mijn bod laten horen, maar ondertussen weet ik nog altijd niet of ik de koi in kwestie heb. Je kan de boel niet forceren, dus het is nog altijd afwachten, want ik heb ondertussen nog niets gehoord. Eeuwige zonde als het niet lukt... Dan maar naar huis, en ik was zo teleurgesteld dat ik geen zin meer had om een nieuwsitem te schrijven. Moet ik meer doen, krijg ik tenminste reacties los....

Vandaag was het Momotaro veiling. De koi werden allen in vats gedaan met bijhorende nummering. Je kon de koi bekijken en daarna je bod via een formulier uitbrengen. Ik heb de ganse voormiddag de koi goed bekeken en proberen die koi eruit te halen die ik nog goed genoeg vind en er een prijs op te plakken. Hier ook weer had je een minimum bod, en je kan maar één cijfer invullen. Is het teveel, dan kom je het niet te weten, is het te weinig dan weet je alleen dat je hem niet hebt. Saai, saai, saai.

Je mag biedingen inbrengen tot deze avond, en daarna worden ze vergeleken. Vermoedelijk zullen we morgen weten of we iets te pakken hebben. Ik heb trouwens enkele fikse biedingen gedaan op de betere vissen, maar dat is geen garantie om ze te hebben. Dus, afwachten....ik hoop echter dat het in april weer genormaliseerd is, want hier is er niets aan. De spanning, de sensatie ontbreekt...

Morgen nemen we de shinkansen naar Narita, en ik probeer daar dan maar in te kopen wat mogelijk is. Hij heeft ons persoonlijk uitgenodigd omdat hij natuurlijk veel stock heeft en bovendien gaan de shows niet door, waardoor hij zijn sterkste wapen niet kan uitspelen. De koi voor de show verkopen aan de Aziaten, want dat zijn de grootgevers voor showkoi.

Wie weet schept dat mogelijkheden. Tot hiertoe een rattige week met goede aankopen daar niet van, maar ik had meer verwacht. In totaal heb ik tot hiertoe 21 koi aangekocht waarvan toch een paar bijzonder prijzige, van er zijn nog 7 koi in de verkoop, een bijzonder goed resultaat. Afwachten wat morgen brengt, en zaterdag ben ik terug thuis.

Onderweg was ik nog iets aan het bedenken. Ik ben ondertussen bijna 50 keer in Japan geweest, telkens voor een dag of 9. Dat zijn in totaal 450 dagen van mijn leven dat ik in Japan heb doorgebracht...toch een rare optelsom als je het zo bekijkt !