Update van een Ukkie

Update van een Ukkie

• Bompa Borgmans
• Nog geen reactie
• 11 Oct 2017

Het geeft je altijd veel voldoening als je een positieve ontwikkeling kan opvolgen van een mini-uitvoering, in dit geval een showa van Sekiguchi.

Sekiguchi is een wat ondergewaardeerde kweker vind ik persoonlijk, die de laatste tijd toch hoger opklimt in de hierarchie. Het nadeel is de verkoopbaarheid, want ondanks prachtige exemplaren, blijft het moeilijk om je plaats in de pikorde in te nemen.

Het zijn heel aangename broers, waar ik verscheidene keren op bezoek ben geweest, en ik kon de showa zeker waarderen. Ik herinner me nog dat ze een prachtige pearl ginrin kohaku hadden die ik dolgraag wou kopen, maar de prijs was zo extravagant hoog, dat ik in die tijd de prijs niet aandurfde.

Ondertussen is er veel veranderd en zou ik nu twijfelen, want waar ik over praat is al 10 jaar geleden. De laatste keer dat ik er geweest was, was samen met Polleke en Matthijs, en die verslagen kan je nog altijd lezen op de nieuwsitems. Dit is ondertussen ook weeral bijna 4 jaar geleden.

Bij Sekiguchi viel het oog van Matthijs op een kleine showa, die in de bak zat met de duurdere exemplaren, en die de naam double dot werd gegeven. Hier zie je de koi bij aankoop in april 2014, en je ziet hoe pietluttig klein deze was. Ik schat hoop en al 18 cm of zo…

In dit filmpje zie je double dot met het showaatje dat ik had gekozen. Ik herinner me helaas niet waar mijn keuze naartoe is gegaan. Dat is spijtig, maar het is zo goed als onmogelijk om alles te onthouden…

Er zijn ondertussen al enkele updates van Double Dot verschenen, want Jack stuurt plichtsgetrouw en regelmatig een update. Ik mis nog wel een update van een belangrijke kohaku, maar dat zal nog wel eens gebeuren hoop ik.

Verleden week kreeg ik dus de laatste update van Double Dot, en dit schreef Jack:

Up Date van Double Dot de Sekiguichi Showa 1403079 - 9 cm groei erbij dit jaar, nu alweer 70 cm groot. Interessante Koi om te blijven volgen qua ontwikkeling. Benieuwd waar deze eindigt. Zo anders als wat de gebroeders tegenwoordig kweken. Het laatste oude deze Showa zullen we maar zeggen ;-)

En dit is de bijhorende film die ik kreeg.. Nu precies 50 maanden of jonge gosai. Wat ik persoonlijk mooi vind aan deze niet orthodoxe showa, is vooral het feit dat deze showa nog niet aan het einde van zijn latijn is. Het zachte motoguru dat nog altijd zijn plaats zoekt in het verhaal, is nog steeds niet gefinished, waardoor het sumi de volgende jaren de koi nog een behoorlijke metamorfose zou kunnen geven. De vraag is altijd of dit wel zal gebeuren natuurlijk.

Het hi, voor zover ik kan beoordelen op het filmpje is zacht, vrouwelijk en met de nodige teri. Ik hou van dit soort beni, want daar kan men nog een vervolg aan breien. De intensiteit van het beni straalt over het ganse lichaam en bepaald in mijn ogen een meerwaarde.

Patroontechnisch is dit een showa die me altijd zal bekoren, niet traditioneel, niet volgens de regels van de kunst, maar met een speelse en uitgelaten weergave van een schilderij dat door een kunstenaar met gevoel voor ongewoonheid werd geschilderd. Ik zie de toekomst positief in, en het ding heeft nog enkele jaren te gaan om zich volledig te ontwikkelen.

Paul daarentegen had minder geluk met de ontwikkeling van zijn mini showa.. Deze showa werd in de Belgische koishow ingezet om te zien of hij een prijsje kon halen. Nadat hij een 2-tal weken in quarantaine heeft gezeten nam Paul deze mee naar huis, en de koi verloor zijn klasse. De reden is moeilijk te achterhalen, maar ik heb er een hekel aan als mensen niet tevreden zijn.

Daarom stelde ik voor om een nieuwe showa uit te kiezen uit een 10-tal koi die ik voor hem had klaargezet.. De afspraak was dat beide koi, zowel de kleine die blijkbaar ergens moeite mee had, en de nieuwe showa die hij zou uitkiezen, samen de winter in zouden gaan, om te zien of alles in orde zou komen met de kleine.

Opgelet dat kan ik enkel afspreken met klanten die ik goed ken en zal ik ook niet altijd doen. Ik neem dikwijls verantwoordelijkheid zoals de meesten zullen weten, maar een grens moet er getrokken worden. Het is niet altijd goud dat blinkt, en als alles goed zou ontwikkelen zou het makkelijk zijn.

Tenslotte nam Paul deze tosai mee naar huis. Merkwaardig was de verandering die ik opmerkte. Ik nam er het certificaat bij en moest behoorlijk lang zoeken.

Als je de bijhorende foto bekijkt, kan je zien hoe het hi op het neusgedeelte kan ontwikkelen van een wazig patroontje tot een gestileerde vlam. Mooi toch ?

Meer afbeeldingen